Włókna wolnokurczące — zawierają dużą ilość mitochondriów i wysokie stężenie mioglobiny (od barwy, której zwane są czerwonymi), dzięki czemu mogą czerpać energię do skurczu z procesów tlenowych. Ich skurcz narasta powoli, ale jest silny i może długo się utrzymywać.
Włókna szybkokurczące — zwane białymi, zawierają mniej mioglobiny, kurczą się szybko, ale przez niedużą zawartość mioglobiny są mniej wytrzymałe. Biorąc pod uwagę główne źródła energii, z jakich korzystają, wyróżnia się wśród nich:
- włókna typu IIA - glikolityczno-tlenowe, wykorzystujące energię, wytworzoną w procesie glikolizy w cytoplazmie oraz w procesie fosforylacji oksydacyjnej w mitochondriach
- włókna typu IIB — glikolityczne, korzystające głównie z energii wytworzonej podczas glikolizy — liczba mitochondriów jest w nich mniejsza.
Mięśnie człowieka zawierają oba rodzaje włókien. Ich wzajemny stosunek jest różny u różnych ludzi i wpływa na osiągane podczas treningów wyniki (na przykład w dyscyplinach siłowych sportowcy wykształcają głównie włókna typu białego, a trening wytrzymałościowy powoduje zwiększenie ilość dobrze ukrwionych włókien czerwonych).
Źródła energii skurczu mięśniowego Wasze opinie