Łodyga to organ wegetatywny, osiowa część roślin naczyniowych. Odpowiada za utrzymywanie rośliny w pionie oraz jest łącznikiem pomiędzy liśćmi, kwiatami i owocami, a korzeniami. Utrzymuje pozostałe naziemne organy rośliny w odpowiednich pozycjach, a obecne w niej wiązki przewodzące są głównymi kanałami transportu wody, soli mineralnych oraz asymilatów. U roślin okrytonasiennych łodyga może posłużyć do rozmnażania wegetatywnego lub jako organ spichrzowy.
W budowie zewnętrznej łodygi można wyróżnić węzły, międzywęźla oraz pąki (liściowe, kwiatowe, boczne). Pąk znajdujący się na szczycie łodygi (wierzchołkowy) zawiera w sobie stożek wzrostu, który pozwala na przyrost łodygi na długość. W trakcie wzrostu rośliny z pąków rozwijają się liście, kwiaty oraz pędy boczne.
Budowa wewnętrzna łodygi cechuje się koncentrycznym rozmieszczeniem poszczególnych tkanek, które gwarantuje dużą wytrzymałość i elastyczność tego organu. W przekroju poprzecznym łodygi można wyróżnić (patrząc od środka):
- rdzeń – zbudowany z luźno ułożonych komórek miękiszowych,
- walec osiowy – wypełniony tkanką miękiszową z rozlokowanym w niej wiązkami tkanek przewodzących (drewna i łyka) – wiązki drewna i łyka mogą być rozdzielone pasmami tkanki twórczej (miazgi), która umożliwia przyrost łodygi na grubość,
- korę pierwotną – zbudowana z tkanki miękiszowej z obecnymi w jej komórkach chloroplastami, oraz wiązek tkanki wzmacniającej,
- skórkę – okrywa, monowarstwa żywych komórek pokrytych z zewnętrznej strony kutykulą, ograniczającą parowanie wody.
Budowa i funkcje łodygi Wasze opinie