Eszkola

Wzory redukcyjne

Przydatne kalkulatory i narzędzia

Dzięki trygonometrycznym wzorom redukcyjnym możemy zapisywać wartości funkcji trygonometrycznej zawsze w postaci funkcji kąta ostrego, co przyspiesza i ułatwia obliczenia.

Trygonometryczne wzory redukcyjne

Korzystając z wzorów redukcyjnych możemy wartość funkcji trygonometrycznych dowolnego kąta zapisać w postaci funkcji trygonometrycznej kąta ostrego, co ułatwi nam obliczenie wartości jeśli nie posiadamy przy sobie kalkulatora. Takie uproszczenie pozwoli nam wykonywać działania, np. mając \(cos \: 135^o\) możemy go zapisać w postaci \(cos (180^o - 45^o)\), co po uproszczeniu daje nam \(-cos \: 45^o\), co jest równe \(\dfrac{\sqrt{2}}{2}\).
 
W przypadku trygonometrycznych wzorów redukcyjnych stosowana jest łukowa miara kąta, korzystają z miary stopniowej we wzorach, stawia się 180 stopni zamiast liczby Pi. Wzorów redukcyjnych jest sporo, więc trudno je wszystkie zapamiętać, jeśli więc używamy ich często, najlepiej opanować ich samodzielne wyznaczanie za pomocą tak zwanego koła trygonometrycznego, a więc takiego, które środkiem jest początek układu współrzędnych i promieniu r = 1. Niegdyś w szkołach wspomagano się... wierszykiem, mówiącym, gdzie funkcje trygonometryczne przyjmują wartości dodatnie:

„W pierwszej ćwiartce same plus,
w drugiej tylko sinus,
w trzeciej tangens i cotangens,
a w czwartej cosinus”.

 
\(\varphi\) \(sin \: \varphi\) \(cos \:\varphi\) \(tg \: \varphi\) \(ctg \: \varphi\)
\( - \alpha\) \( - \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\)
\(90^o + \alpha\) \(\dfrac{\pi}{2} + \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\)
\(90^o - \alpha\) \(\dfrac{\pi}{2} - \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(ctg \: \alpha\) \(tg \: \alpha\)
\(180^o + \alpha\) \(\pi +\alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(tg \: \alpha\) \(ctg \: \alpha\)
\(180^o - \alpha\) \(\pi -\alpha\) \(sin \: \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\)
\(270^o  + \alpha\) \(\dfrac{3}{2} \pi + \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\) \(-tg \: \alpha\)
\(270^o  - \alpha\) \(\dfrac{3}{2} \pi + \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \( ctg \: \alpha\) \(tg \: \alpha\)
\(360^o  + \alpha\) \( 2\pi + \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(tg \: \alpha\) \( ctg \: \alpha\)
\(360^o  - \alpha\) \( 2\pi - \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\)


Przykłady:

\(sin \:150^o = sin(90^o + 60^o) = cos \: 60^o = \dfrac{1}{2}\)
\(cos \: 120^o = cos(180^o - 60^o) = -cos \: 60^o = -\dfrac{1}{2}\)
\(tg \: (240^o) = tg(270^o - 30^o) = ctg \: 30^o = \sqrt{3}\)

Wartości funkcji trygonometrycznych wybranych kątów

\(\dfrac{\sqrt{2}}{2}\)
 

Czym jest trygonometria?

Trygonometria to dział matematyki, sytuowany na pograniczu geometrii płaskiej i analizy, a badający funkcje trygonometryczne oraz związki miarowe między bokami i kątami trójkątów. Trygonometrią zajmowali się już starożytni uczeni, przede wszystkim greccy, z epoki hellenistycznej (to Grecy zaczęli używać miar kąta, przed nimi co prawda zajmowano się trójkątami, ale raczej biorąc tylko pod uwagę ich boki). Wówczas jeszcze związana była bardziej z praktycznym wykorzystaniem jej w nawigacji, astronomii, geodezji. Pierwsze tablice trygonometryczne są najprawdopodobniej dziełem Hipparcha, był więc to II wiek p.n.e. Hipparch/Hipparchos z Nikei (to dzisiejsza Turcja) był matematykiem, ale i geografem czy astronomem, to on jako pierwszy zmierzył odległość Ziemi od Księżyca, wprowadził pojęcia południków i równoleżników, wielkości gwiazdowych, podobno wynalazł astrolabium, a także jest autorem wielkiego atlasu opisującego blisko 1100 gwiazd. Jego prace związane z trygonometrią (tablice Hipparcha nie dotrwały do naszych czasów) kontynuowali Arystarch z Samos, Menelaos z Aleksandrii i Klaudiusz Ptolomeusz. Kamienie milowe w tej dziedzinie matematyki położyli też uczeni z Indii (mowa tu zwłaszcza o Aryabhacie, który także ułożył tablice funkcji trygonometrycznych), kręgu kultury arabskiej oraz z Chin. W Europie trygonometrią zainteresowano się ponownie w renesansie za sprawą Regiomontanusa, który jako pierwszy traktował trygonometrię jako oddzielną dziedzinę matematyki. Wybitne odkrycia związane z trygonometrią mają też Isaac Newton i Leonhard Euler. Ten ostatni uważany jest za twórcę współczesnego ujęcia trygonometrii.

 

 

 

\(\varphi\) \(sin \: \varphi\) \(cos \:\varphi\) \(tg \: \varphi\) \(ctg \: \varphi\)
\( - \alpha\) \( - \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\)
\(90^o + \alpha\) \(\dfrac{\pi}{2} + \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\)
\(90^o - \alpha\) \(\dfrac{\pi}{2} - \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(ctg \: \alpha\) \(tg \: \alpha\)
\(180^o + \alpha\) \(\pi +\alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(tg \: \alpha\) \(ctg \: \alpha\)
\(180^o - \alpha\) \(\pi -\alpha\) \(sin \: \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\)
\(270^o  + \alpha\) \(\dfrac{3}{2} \pi + \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(- ctg \: \alpha\) \(-tg \: \alpha\)
\(270^o  - \alpha\) \(\dfrac{3}{2} \pi + \alpha\) \(- cos \: \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \( ctg \: \alpha\) \(tg \: \alpha\)
\(360^o  + \alpha\) \( 2\pi + \alpha\) \(sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(tg \: \alpha\) \( ctg \: \alpha\)
\(360^o - \alpha\) \( 2\pi - \alpha\) \(- sin \: \alpha\) \(cos \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\) \(- tg \: \alpha\)
cos \: 60^o = \dfrac{1}{2}\)

Opinie - Wzory redukcyjne