Fala elektromagnetyczna (promieniowanie elektromagnetyczne) są to zmiany wzajemnie prostopadłych pól: elektrycznego i magnetycznego, rozchodzące się w przestrzeni. Oba pola indukują się wzajemnie: zmieniające się pole elektryczne wytwarza zmienne pole magnetyczne, zaś zmieniające się pole magnetyczne indukuje zmienne pole elektryczne. Oscylują one w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku rozchodzenia się fali. Wielkością drgającą w składowej elektrycznej jest wektor natężenia pola elektrycznego E, zaś w składowej magnetycznej - wektor indukcji magnetycznej B.
Promieniowaniem elektromagnetycznym o różnej długości fali są fale rentgenowskie, podczerwone, nadfioletowe , gamma, radiowe, mikrofalowe, światło widzialne. Wielkościami charakteryzującymi falę elektromagnetyczną są:
- częstotliwość: liczba pełnych zmian pola magnetycznego i elektrycznego zachodzących w ciągu sekundy. Wyrażamy ją w hercach.
- długość fali: odległość między sąsiednimi punktami, w których pole elektryczne i magnetyczne jest takie samo.
Długość jak i częstotliwość fali są ze sobą wzajemnie powiązane - są odwrotnie proporcjonalne. Im większa jest długość tym mniejsza jest częstotliwość ( i w drugą stronę tak samo).
Zależność tę wyraża wzór: \(\lambda=\frac{c}{f}\) , gdzie \(\lambda\) - długość fali, \(f\) - częstotliwość fali , \(c\) - prędkość światła
Prędkość z jaką rozchodzi się fala elektromagnetyczna w próżni jest równa \(c=299 792 458 [\frac{m}{s}]\) (w przybliżeniu podaje się \(300000000 [\frac{m}{s}]\)) i zgodnie z teorią względności jest największą możliwą prędkością występującą w przyrodzie.
Fale elektromagnetyczne Wasze opinie