Mustang - koń

Mustangi są potomkami hiszpańskich bądź iberyjskich koni, które trafiły do Ameryki dzięki hiszpańskim odkrywcom w XVI wieku. Nazwa pochodzi od hiszpańskiego „mustengo”, co oznacza "bestia niczyja" lub "bezpański koń." Wiele osób uważa, że mustangi są po prostu dzikimi końmi, a nie konkretną rasą. Konie te hodowane wraz z innymi typami koni, dały początek rasie, którą znamy dzisiaj.

 

Taksonomicznie konie te należą do rodzaju Equus, który wywodzi się z Ameryki Północnej i rozwinął się około 4 milionów lat temu i rozprzestrzenił na terenie Eurazji 2 do 3 milionów lat temu (przypuszczalnie przez przejście pomostu lądowego Beringa). Ostatnie prehistoryczne konie w Ameryce Północnej wymarły 13 000 – 11 000 lat temu, pod koniec plejstocenu, jednak wtedy Equus przedostał się już do Azji, Europy i Afryki.
 

Po ponownym wprowadzeniu koni do Ameryki przez Hiszpanów, Indianie szybko wykorzystali je do transportu. Pionierzy lubili je ze względu na wspaniałą wytrzymałość i szybkość. Ponadto, ich krępe nogi sprawiały, że były mniej podatne na uszkodzenia, dzięki czemu idealnie nadawały się do długich podróży. Od tego czasu, mustangi były hodowane z końmi francuskimi lub innymi rasami. Warto wspomnieć, że tarpan oraz koń Przewalskiego są jedynymi rasami prawdziwie dzikich koni, jakie kiedykolwiek odkryto. Doszczętnie wytępiony przez ludzi tarpan jest z kolei przodkiem konika polskiego.
 

Mustangi to konie średniej wielkości – mierzą od 140 do 150 centymetrów (około14-15 rąk) i ważą około 360kg. Mustangi mają umaszczenie różnego koloru, zazwyczaj są gniade (czerwonobrązowe z czarną grzywą, ogonem i dolnymi odcinkami kończyn) lub kasztanowe. Mogą również przyjmować mieszanki kolorów, plamy, wzory i pasy.


Autor zdjęcia: Donna Parlow [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
 

Jak inne ssaki, są żyworodne, ciąża trwa 11 miesięcy a źrebięta najczęściej rodzą się w kwietniu, maju lub na początku czerwca. Mustangi nie maja naturalnych wrogów – oprócz ludzi oczywiście, którzy starają się kontrolować ich populację. Konie te są wszystkożerne, choć dzikie mustangi jedzą głównie trawę. Obecnie mustangi żyją na użytkach zielonych w zachodniej części Stanów Zjednoczonych, głównie w Montanie, Idaho, Newadzie, Wyoming, Utah, Oregonie, Kalifornii, Arizonie, Północnej Dakocie oraz w Nowym Meksyku. Niektóre populacje mieszkają na wyspach takich jak Sable, Shackleford, Assateague i Cumberland. Mustangi żyją w dużych stadach. Każde stado składa się z jednego ogiera, około ośmiu samic i ich młodych. Znane są przypadki połączenia odrębnych stad, gdy te czują się w niebezpieczeństwie. Stado jest prowadzone przez starszą samicę (klacz) i samca (ogiera), który ma ponad 6 lat. W niebezpiecznych sytuacjach, klacz kieruje stado w bezpieczne miejsce, a ogier zostaje i walczy. Stada spędzają większość swojego czasu na podgryzaniu traw, choć nie jest niczym niezwykłym zobaczyć, jak bawią się razem lub przytulają do drzemki. Często, gdy wygląda na to, że walczą, młode mustangi bawią się w zapasy, podobnie jak w przypadku dzieci.
 

Choć oficjalnie mustangi nie znajdują się na żadnej liście gatunków zagrożonych, istnieją ludzie wnoszący by to zmienić. Około 100 lat temu, średnio 2 mln mustangów przemierzało tereny Ameryki Północnej, teraz jest ich mniej niż 25 000.