Tkanka nerwowa to kluczowy składnik układu nerwowego, charakteryzuje się wyjątkową zdolnością do przewodzenia sygnałów elektrycznych i chemicznych, umożliwiając koordynację funkcji organizmu oraz reakcję na bodźce zewnętrzne. Tkanka nerwowa zbudowana jest z dwóch typów komórek – neuronów (komórek nerwowych) oraz komórek glejowych.
Neurony — składają się z ciała komórkowego z centralnie zlokalizowanym jądrem komórkowym, dendrytów (wypustek odbierających sygnały), oraz jednego długiego aksonu (neurytu, wypustki wysyłającej sygnały). Połączenie pomiędzy dwoma komórkami nerwowymi określane jest mianem synapsy. Neurony odpowiedzialne są za przewodzenie sygnałów oraz syntezę neuroprzekaźników, odpowiadających za przewodnictwo synaptyczne (międzyneuronalne).
Komórki glejowe (inaczej neuroglej) - obejmują takie komórki jak astrocyty, oligodendrocyty (w ośrodkowym układzie nerwowym), i komórki Schwanna (w obwodowym układzie nerwowym). Pełnią rolę komórek opiekuńczych względem neuronów. W układzie nerwowym wykazują funkcje podtrzymujące, metaboliczne, izolacyjne oraz uczestniczą w procesach regeneracyjnych.
Tkanka nerwowa zbudowana jest z ośrodkowego układu nerwowego, na który składa się mózgowie oraz rdzeń kręgowy, oraz obwodowego układu nerwowego, który obejmuje pozostałe nerwy i zwoje mózgowe. W ośrodkowym układzie nerwowym wyróżnić można istotę szarą zbudowaną z ciał komórek nerwowych oraz istotę zawierającą dobrze unaczynione wypustki neuronów. Barwa istoty szarej pochodzi od tigroidów (ciałek Nissla), czyli typowej dla komórek nerwowych postaci szorstkiej siateczki śródplazmatycznej, która jest miejscem wyjątkowo intensywnej w neuronach syntezy białek.
Przewodzenie impulsu nerwowego
Przewodzenie impulsu nerwowego pomiędzy neuronami składa się z kilku etapów, obejmujących przewodzenie impulsu, uwolnienie neuroprzekaźnika i przekazywanie sygnału do kolejnej komórki. Impuls nerwowy jest generowany w ciele komórki nerwowej i przemieszcza się wzdłuż aksonu, na zasadzie zmiany potencjału błonowego komórki. Gdy impuls dociera do zakończenia aksonu, nazywanego zakończeniem presynaptycznym, następuje fuzja pęcherzyków synaptycznych z błoną komórkową, co prowadzi do uwolnienia neuroprzekaźnika (np. neurotransmitera) do szczeliny synaptycznej. Następnie neuroprzekaźnik przemieszcza się przez szczelinę synaptyczną, oddzielającą neuron presynaptyczny od neuronu postsynaptycznego lub komórki efektorowej. Neuroprzekaźnik łączy się z receptorami na błonie komórki postsynaptycznej, co powoduje zmiany w przepuszczalności błony komórkowej i generuje potencjał postsynaptyczny. Jeśli potencjał postsynaptyczny osiągnie wystarczająco wysoką wartość, powstanie impuls nerwowy w neuronie postsynaptycznym, kontynuując przekazywanie sygnału nerwowego. Aby zakończyć przekazywanie sygnału, neuroprzekaźnik musi zostać usunięty z receptorów. Może to nastąpić poprzez enzymatyczną degradację neuroprzekaźnika lub jego powrotne wchłonięcie przez zakończenie presynaptyczne.
Tkanka nerwowa i glejowa Wasze opinie