Rosomak (Gulo gulo, ang. wolverine) to niezwykłe pod wieloma względami zwierzę i stosunkowo najmniej poznane wśród dużych drapieżników półkuli północnej. Rosomaki są największymi naziemnymi przedstawicielami rodziny łasicowatych i mają dość przerażającą reputację. Ich odosobnienie, wędrowniczy tryb życia i niepohamowany apetyt sprawiają, że uznawane są za bardzo agresywne. Jest to oczywiście nieprawdą, choć są w stanie powalić zdobycz pięć razy większą od siebie i walczyć o łup z niedźwiedziami, pumami a nawet z watahą wilków.
Rosomaki zamieszkują Amerykę Północną, Skandynawię oraz Azję – borealne strefy półkuli północnej. Preferują duże i spokojne obszary – w Skandynawii i Rosji widywane są do 50˚ szerokości geograficznej północnej a na Alasce i w Kanadzie zajmują oddalone siedliska od wysokich gór po nadmorską arktyczną tundrę.

Autor zdjęcia: Spencer Wright [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

Autor zdjęcia: Spencer Wright [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
Rosomaki mają krępą budowę ciała, dużą głowę i zaokrąglone uszy, krótki ogon i krótkie, masywne nogi. Samce mierzą średnio od 65 do 105cm długości i ważą od 10 do 31kg. Długość ogona wynosi 13 – 26cm, wysokość w ramionach – od 36 do 45cm. Samice są mniejsze od samców – o 30% w wadze i o 10% w gabarytach. Są bardzo dobrze przystosowane do zimnego klimatu dzięki grubemu i gęstemu owłosieniu oraz szerokim i włochatym łapom, dzięki którym nie zapadają się w śniegu. Ich błyszczące futro ma kolor brunatny z jaśniejszym pasem wzdłuż boków ciała i na zadzie. Niektóre osobniki posiadają białe plamy na gardle. Zwierzęta te chodzą zazwyczaj z głową i ogonem poniżej łukowatych pleców co daje wrażenie garbatości i utykania, jednak potrafią poruszać się bardzo szybko, gdy jest to konieczne. Mają bardzo dobrze rozwinięty węch oraz słuch lecz słaby wzrok. Rzadko wydają dźwięki – sporadycznie pomrukują i warczą gdy są podrażnione.
Rosomaki prowadzą samotniczy tryb życia, z wyjątkiem samic z młodymi, i mogą zajmować rozległe obszary w zależności od dostępności pokarmu i warunków siedliskowych. Terytorium samca może pokrywać kilka areałów osobniczych samic i wynosić nawet 920km2. Terytoria samców nie pokrywają się. Rosomaki mają tendencje do zmian okresów aktywności i mogą spać albo w dzień albo w nocy. Gdy nie śpią mogą pokonywać duże odległości, wspinać się po drzewach i górach oraz pokonywać rzeki.
Rosomaki znane są ze swojej żarłoczności lub nawet „krwiożerczości”. W przeciwieństwie do wielu mięsożerców, nie hibernują w czasie zimowych miesięcy i są oportunistycznymi padlinożercami. Ich dieta jest zróżnicowana i zależy od szerokości geograficznej: populacje skandynawskie żywią się głownie dzikimi i domowymi reniferami a populacje na Alasce jedzą padlinę z wielorybów i fok. Zwykle jednak żerują na ssakach małej i średniej wielkości. Posiadają potężne szczęki i duże zęby mogące kruszyć zmrożoną padlinę i kości. Są w stanie przechowywać nadmiar pokarmu do późniejszego spożycia nawet przez pół roku– zazwyczaj chowają go w ziemi, śniegu, w drzewach, szczelinach i stosach skał. Zaobserwowano zależność między dostępnością pokarmu a większymi możliwościami rozrodczymi samic.

Autor zdjęcia: AllieKF [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]

Autor zdjęcia: AllieKF [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
Rosomaki są poligamiczne i łączą się w pary od kwietnia do sierpnia, a samica rodzi młode po 215 – 272 dniach w gnieździe wyłożonym trawą i liśćmi lub innym miejscu chronionym, wybranym przez matkę (np. pod powalonym drzewem). Jak u innych łasicowatych – owulacja wywoływana jest przez kopulację a zarodek nie zostaje od razu zagnieżdżony lecz oczekuje w diapauzie przez ok. 6 m-cy. Dopiero po implantacji ciąża trwa od 30 do 50 dni. Samica może opóźnić implantację, jeśli uzna że otaczające warunki są niekorzystne i wydłużyć ciąże o 120 do 272 dni. W niektórych latach samice w ogóle nie rodzą młodych.
Wiosenny miot (zazwyczaj na przełomie lutego i marca) składa się zazwyczaj z 2 – 3 młodych, które rodzą się niewidome i maja białe futro. Matka karmi je przez pierwsze 9 do 10 tygodni. Młode pozostają przy matce przez kolejny rok, z tego względu, samice zdolne są do rozrodu raz na kilka lat. Rosomaki osiągają dojrzałość płciowa w wieku 2 – 3 lat. Średnia długość życia dzikich rosomaków wynosi 4 – 7 lat, choć zdarzają się osobniki dożywające 8 – 13 lat. W niewoli mogą żyć nawet 17 lat.
Naturalnymi wrogami rosomaków są wilki oraz ludzie. Na młode osobniki polować mogą niedźwiedzie, pumy i orły. W razie niebezpieczeństwa rosomaki wspinają się na drzewa a młode ukrywają w głębokich, złożonych systemach nor kopanych w śniegu. Obecnie rosomak nie jest gatunkiem chronionym.

Rosomak Wasze opinie