Budowa korzenia

Korzeń jest podziemną częścią rośliny, mocuje ją w podłożu oraz pobiera wodę i substancje mineralne. Wyróżnia się dwa podstawowe systemy korzeniowe – wiązkowy i palowy. System wiązkowy zbudowany jest z licznych korzeni o podobnej grubości i długości wyrastających z dolnej części pędu, palowy natomiast składa się z jednego głównego korzenia i mniejszych wyrastających bezpośrednio z niego.

Korzeń można podzielić na kilka odcinków:
- wierzchołkowy – znajduje się w nim stożek wzrostu korzenia,
- wydłużania – jest miejscem wzrostu korzenia na długość,
- włośnikowy – odpowiada za wytwarzanie włośników,
- korzeni bocznych – na tym odcinku wyrastają korzenie boczne.

Budowa wewnętrzna korzenia cechuje się koncentrycznym rozmieszczeniem poszczególnych tkanek, co gwarantuje dużą wytrzymałość i elastyczność tego organu. W przekroju poprzecznym korzenia można wyróżnić (patrząc od środka):
- walec osiowy – wypełniony tkanką miękiszową, z osadzonymi w niej pasmami tkanek przewodzących – drewna i łyka,
- kora pierwotna – zbudowana z luźno ułożonych komórek miękiszu, przestrzenie pomiędzy komórkami utrzymują odpowiednie napowietrzenie pozostałych tkanek korzenia, kora pierwotna oddzielona jest od walca osiowego pojedynczą warstwą komórek odpowiedzialnych za wytwarzanie korzeni bocznych
- skórkę – cienką monowarstwę ściśle przylegających do siebie komórek, oddzielającą tkanki korzenia od środowiska zewnętrznego, komórki skórki wytwarzają kilkumilimetrowe włośniki, odpowiadające za pobieranie wody.

Poza mocowaniem rośliny w podłożu oraz pobieraniem wody i soli mineralnych korzenie mogą również pełnić rolę spichrzową, oddechową, czepną oraz podporową.