Metoda polega na ustaleniu minimalnego stężenia tlenu w mieszaninie tlenu i azotu, przy którym próbka w kolumnie umieszczona pionowo zacznie się palić.
Wzór na zapalność metodą wskaźnika tlenowego ma postać:
\(OI=\cfrac{O_2}{O_2+N_2}\cdot 100\%\)
gdzie:
\(OI\) - wskaźnik tlenowy \([\% obj]\),
\(O_2\) - graniczna zawartość tlenu w mieszaninie z azotem \([\frac{cm^3}{s}]\),
\(N_2\) - zawartość azotu w mieszaninie zawierającej graniczną zawartość tlenu \([\frac{cm^3}{s}]\).
Wzór na zapalność metodą wskaźnika tlenowego ma postać:
\(OI=\cfrac{O_2}{O_2+N_2}\cdot 100\%\)
gdzie:
\(OI\) - wskaźnik tlenowy \([\% obj]\),
\(O_2\) - graniczna zawartość tlenu w mieszaninie z azotem \([\frac{cm^3}{s}]\),
\(N_2\) - zawartość azotu w mieszaninie zawierającej graniczną zawartość tlenu \([\frac{cm^3}{s}]\).
Wzór na zapalność metodą wskaźnika tlenowego - jak stosować w praktyce?