Eszkola

Traktat Antarktyczny – postanowienia

Traktat Antarktyczny to akt prawa międzynarodowego regulujący stan prawny i polityczny Antarktydy. Podpisano go w Waszyngtonie 1 grudnia 1959 roku przez rząd Argentyny, Australii, Belgii, Chile, Francji, Japonii, Nowej Zelandii, Norwegii, RPA, ZSRR, Wielkiej Brytanii, USA.  
Obecnie układ jest podpisany również przez  następujące państwa: Brazylia, Bułgaria, Chiny, Czechy, Ekwador, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Indie, Korea Południowa, Niemcy, Peru, Polska, Szwecja, Ukraina, Urugwaj, Włochy, Austria, Białoruś, Dania, Estonia, Grecja, Gwatemala, Islandia, Kanada, Kazachstan, Kolumbia, Korea Północna, Kuba, Malezja, Monako, Mongolia, Papua Nowa Gwinea, Pakistan, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Turcja, Wenezuela, Węgry. 
Jest  to umowa bezterminowa, jednakże może być w każdej chwili zmieniona, gdy tylko wyrażą na to zgodę wszystkie państwa mające prawo głosu. Są to państwa, które mają swoje stacje badawcze na Antarktydzie, a jest ich 29. 
W myśl Traktatu Antarktyda jest terytorium neutralnym, wspólnie zarządzanym przez państwa pod nim podpisanymi. Powinna być wykorzystywana wyłącznie w celach pokojowych i równocześnie zakazane jest prowadzenie na niej baz i fortyfikacji wojskowych, manewrów wojskowych oraz doświadczeń wszelkiego rodzaju broni, w tym również atomowej. Dozwolone jest natomiast korzystanie z personelu i sprzętu wojskowego w celu prowadzenia badań naukowych.
W przypadku badań naukowych dokonuje się wymiany informacji dotyczących planów prac naukowych, aby zwiększyć ich skuteczność i zminimalizować koszty. Wszystkie wyniki badań są jawne i ogólnodostępne. Dodatkowo dokonywane są zmiany personelu stacji badawczych. 
Umowa wprowadza również zakaz zanieczyszczania kontynentu.
 

Traktat Antarktyczny Wasze opinie

  • C Cali 17.10.2023

    Fajny