Plemiona Indian - rozmieszczenie

Indianie to pierwotni (rdzenni) mieszkańcy obu kontynentów amerykańskich, bytujący tam zanim rozpoczęła się kolonizacja. Najbardziej prawdopodobna hipoteza mówi, że są to przybysze z północno-wschodnich terenów Azji, którzy przedostali się na kontynent amerykański przez Cieśninę Beringa, znajdującą się wówczas w fazie zlodowacenia. 
Są ludnością bardzo zróżnicowaną wewnętrznie ze względu na różne warunki przyrodniczo-klimatyczne na obszarach, które zasiedlili. Inne potrzeby przystosowawcze przyczyniły się do ewolucji różnorodnych przystosowań jeśli chodzi o organizmy jak również do różnorodnych sposobów  przetrwania, głównie typów i rodzajów gospodarki. 
Główne plemiona Ameryki Północnej to Atapaskowie, Algonkini, Kwakiutlowie, Tsimshian, Haida, Tlingit, Nutka, Flathead, Klamath, Modoc, Nez Percé, Sahaptin, Szoszoni, Yakima Arapaho, Czarne Stopy, Czejenowie, Kiowa, Komancze i Siuksowie, Osedżowie, Paunisi, Kaddo, Mandanowie, Omaha, Irokezów, Huronów, Delawarów, Mohikanów, Czerokezi, Chickasaw, Choctaw Krikowie, Seminole, Szoszoni, Pajuci i Ute, Pueblo (Hopi, Zuni), Pimowie, Papago, Yuma, Apacze, Nawahowie, Mogollon, Anasazi, Hohokam, Pueblo oraz Yuma.
Główne plemiona Ameryki Południowej to Olmekowie, Teotihuacán, Monte Albán Zapoteków, Tikal, Uaxactún i Copán Majów, Nahua, Tepaneków, Azteków, Arawakowie, Guaraní, Karaibowie, Tucano, Tupi, Abipon, Ayoreó, Mataco, Mbaya, Ona, Tehuelcze, Toba, Alakalufowie, Yahgan, Achagua, Guahibo, Yaruro, Akuriyó, Guajá, Hoti, Makú, Nambiquara, Sirionó, Yuqui. 
Według geograficznego rozmieszczenia Indian istotnym jest fakt, że w jednym regionie zamieszkuje obok siebie kilka różnych plemion. 

Ameryka Północna
Na obszarze regionu subarktycznego – na zachodzie żyją Atapaskowie, na wschodzie Algonkini. Obydwa plemiona są słabo rozwinięte cywilizacyjnie i znacznie rozproszone przestrzennie. 
Teren północno-zachodniego wybrzeża zamieszkują plemiona Kwakiutlowie, Tsimshian, Haida, Tlingit, Nutka. Prowadzą osiadły tryb życia, jednak istnieją między nimi znaczne różnice językowe oraz w hierarchiczne. 
Na rozległym płaskowyżu mieszkają plemiona Flathead, Klamath, Modoc, Nez Percé, Sahaptin, Szoszoni, Yakima. Również cechowały się słabą organizacją plemienną i znacznym stopniem rozproszenia. 
Dalej na terenach Wielkich Równin i Prerii tułają się koczownicze plemiona Arapaho, Czarne Stopy, Czejenowie, Kiowa, Komancze i Siuksowie. Nie jest możliwe stałe osiedlenie się ze względu na warunki klimatyczno-przyrodnicze. Głównym zajęciem, które jednocześnie jest sposobem przeżycia jest myślistwo. 
Plemiona indiańskie zamieszkujące na terenie Wschodniego Obszaru Leśnego są jakby podzielone na dwie osobne grupy – mniej i bardziej cywilizowaną. Na północy i wschodzie są plemiona mniej rozwinięte cywilizacyjnie i należą do nich Irokezi, Huronowie, Delawarowie, Mohikanie, natomiast na południu i zachodzie spotykamy tzw. Pięć Cywilizowanych Plemion, a wśród nich są Czerokezi, Chickasaw, Choctaw Krikowie i Seminole. 
W miejscu dzisiejszej Kalifornii mieszka wiele małych plemion zróżnicowanych między sobą kulturowo i językowo. Byli najbardziej ugodowo usposobionymi grupami. Są to między innymi Pomo, Wintun, Maidu, Miwok, Yurok. Podstawą ich jestestwa było zbieractwo.
Dalej idąc w kierunku Wielkiej Kotliny spotykamy  przede wszystkim takie plemiona jak Szoszoni, Pajuci i Ute. Również cechowały się koczowniczym trybem życia, ze względu na surowe warunki klimatyczne terenu, czyli pustynie i półpustynie. 
Inaczej żyły plemiona indiańskie na Południowym Zachodzie, gdzie prowadzili osiadły tryb życia oraz trudnili się rolnictwem i rzemiosłem. Były to ludy  Pueblo, Pimowie, Papago, Yuma, Apacze i Nawahowie. 
Ameryka Południowa 
W Ameryce Południowej Indianie nie tylko tworzyły odrębne plemiona, ale zazwyczaj, dzięki dobrej organizacji i zarządzaniu, połączone były w dobrze funkcjonujące państwa czy nawet imperia. 
Na obszarze Mezoameryki i Środkowych And rozwinęły się wysoko cywilizacyjnie społeczeństwa w postaci miast – państw oraz imperiów. Tutejsza ludność była na tyle rozwinięta, że powstały tam ponadregionalne kultury. Najważniejsze z tamtejszych plemion to Olmekowie, a ponad to również Teotihuacán, Monte Albán Zapoteków, Tikal, Uaxactún i Copán Majów, Tolteków, Misteków, Majów: Chichén Itzá, Uxmal, Mayapán, Nahua, powstało państwo ludu Acolhua (Texcoco) i Tepaneków  (Tlacopán). Powstało państwo Azteków – jedno z największych ówczesnych imperiów. 
Życie plemion indiańskich opierało się na rolnictwie i myślistwie. Z biegiem czasu w miejscach bardziej przyjaznych rolnictwu skupiska Indian powiększały się tworząc grupy, wioski, a w późniejszym czasie państwa – miasta, a także wielkie imperia o znaczeniu ponadkulturowym.
Na obszarze dzisiejszej Boliwii i Peru, czyli w Środkowych Andach żywot wiodły plemiona Atacameño, Diaguita, Comenchigon, Mapucze. Miały bardzo dobrze rozwinięte rolnictwo, jednak nie tworzyły jednolitego państwa pod względem organizacji. 
Rozwinęły się państwa Tiahuanaco (centrum kultowe nad jeziorem Titicaca), Wari (Huari), a w późniejszym czasie również Chimú i imperium Inków.
Indianie Amazonii byli podzieleni na dwie grupy. Jedna z nich to Amazonia właściwa lasów równikowych, a druga sawanna brazylijska. 
Indianie sawanny to plemiona między innymi Bororowie, Botokudzi, Karajá, Kayapó, Shawante, Timbira. Ich życie i było zdeterminowane porą klimatyczną. Podczas pory deszczowej osiedlali się w jakimś miejscu, natomiast w porze suchej prowadzili wędrowny tryb życia, przy czym wędrowali pojedynczymi rodzinami.  Ich wewnętrzna organizacja opierała się na kryteriach wiekowych. 
Natomiast Indianie lasów równikowych zakładali stałe osady, które zmieniali po wyeksploatowaniu wszystkich możliwości upraw gleby. Byli to między innymi Arawakowie, Guaraní, Karaibowie, Tucano, Tupi. 
Południowe wybrzeże Chile zasiedliły plemiona Alakalufowie i Yahgan. 
Natomiast plemiona Achagua, Guahibo i Yaruro zasiedlili sawannę Kolumbii. 
Las równikowy wymuszał na plemionach Akuriyó, Guajá, Hoti, Makú, Nambiquara, Sirionó, Yuqui ciągłą potrzebę koczowania, ponieważ jedyne z czego się utrzymywali to zbieractwo i myślistwo. 

W trakcie kolonizacji przez państwa europejskie wiele plemion zostało wybitych w pień. Wiele z nich przeszło głębokie przeobrażenia w aspekcie sfery duchowej – wiele praktyk związanych z wierzeniami zostało zabronionych lub przekształconych według praktyk europejskich, unowocześnieniu uległo rolnictwo, myślistwo, zbieractwo, łowiectwo – wprowadzano nowe rozwiązania technologiczne, co niejednokrotnie zwiększyło ich wydajność, ale i równocześnie zatraciło pierwotny charakter grupy plemiennej. Zwłaszcza pierwotne języki zostały zastąpione powszechnym językiem angielskim lub innymi językami europejskimi kraju kolonialnego. 
Obecnie w Ameryce Południowej żyją takie plemiona jak Ajmarowie, Keczua i Araukanie w Środkowych Andach. W Mezoamerye obecnie można wyróżnić ponad 50 różnych grup etnicznych, z tego względu jest to region umownie podzielony na 3 tereny, z których pierwszy to środkowy Meksyk zamieszkany głównie przez Nahua, Otomi, Totonaków, Tarasków, południowy Meksyk gdzie najbardziej znane plemiona to Mistekowie, Zapotekowie oraz wschodni Meksyk z Gwatemalą z indiańskimi plemionami Tzotzil, Tzeltal, Yucatec, Cakchiqel, Kicze, Kekchi.
Wiele grup etnicznych Indian wymarło fizycznie w czasie kolonizacji europejskiej. Inne zostały zasymilowane kulturowo do grup cywilizowanego świata, jeszcze inne zatraciły swój charakter.