Struktura zatrudnienia

Struktura zatrudnienia to podział ludności danego kraju lub opisywanego regionu zgodnie z zatrudnieniem w sektorach gospodarki – rolnictwie, przemyśle, usługach. Sektor I obejmuje rolnictwo i leśnictwo a w nich wytwarzanie żywności w naturalny sposób poprzez uprawy roślin, hodowle zwierząt, rybołówstwo, łowiectwo.
Sektor II obejmuje pozyskiwanie surowców mineralnych i  ich przetwarzanie oraz budownictwo. 
Sektor III obejmuje wszelkiego rodzaju działalność usługową, czyli zaspokajanie potrzeb społeczeństwa. 
Stanowi jeden ze wskaźników rozwoju gospodarczego kraju. W przypadku dominacji sektora rolnictwa mamy do czynienia z krajem słabo rozwiniętym, sektora przemysłu rozwijającym się, usług przy niskim zatrudnieniu w przemyśle i rolnictwie wysoko rozwiniętym.
W Polsce struktura zatrudnienia wygląda następująco:
- rolnictwo 12, 6 %
- przemysł 30, 4 % 
- usługi 57 % 
Oznacza to, że kraj jest dość dobrze rozwinięty i dąży do rangi wysoko rozwiniętego. Systematycznie maleje odsetek osób zatrudnionych w rolnictwie i przemyśle, co jest wynikiem wprowadzania nowych i bardziej wydajnych rozwiązań technologicznych. Równocześnie przybywa osób pracujących w różnych działach usługowych. W rolnictwie najwięcej osób jest zatrudnionych na wschodnich obszarach kraju, gdzie jest najwięcej terenów wiejskich. W przemyśle pracuje spora część województwa śląskiego, gdzie jest on najlepiej rozwinięty. Usługi natomiast są dominującym sektorem gospodarki w każdej części kraju, przy czym najwięcej zatrudnionych jest w miastach oraz w miejscowościach położonych nad Morzem Bałtyckim, co jest związane z obsługą ruchu turystycznego. 
We wszystkich krajach europejskich dominującym sektorem gospodarki są usługi, przy czym największy odsetek (ponad 70%) jest we Francji, Szwecji Norwegii, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Holandii. Są to kraje bardzo wysoko rozwinięte. Równocześnie poziom zatrudnienia w rolnictwie w tych krajach wynosi poniżej 5%.