Wzór na całkowite natężenie promieniowania rozproszonego w układzie koloidalnym wyraża się wzorem:
\(I_t=I_0K\dfrac{nv^2}{\lambda^4}\)
gdzie:
\(I_t\) - natężenie promieniowania rozproszonego w układzie koloidalnym \([\dfrac{W}{m^2}]\),
\(I_0\) - natężenie promieniowania padającego \([\dfrac{W}{m^2}]\),
\(n\) - liczba cząstek koloidalnych \([-]\),
\(K\) - stała \([\dfrac{1}{nm^2}]\),
\(v\) - objętość cząstki \([nm^3]\),
\(\lambda\) - długość fali padającego promieniowania \([nm]\).
\(I_t\) - natężenie promieniowania rozproszonego w układzie koloidalnym \([\dfrac{W}{m^2}]\),
\(I_0\) - natężenie promieniowania padającego \([\dfrac{W}{m^2}]\),
\(n\) - liczba cząstek koloidalnych \([-]\),
\(K\) - stała \([\dfrac{1}{nm^2}]\),
\(v\) - objętość cząstki \([nm^3]\),
\(\lambda\) - długość fali padającego promieniowania \([nm]\).
Wzór na całkowite natężenie promieniowania rozproszonego w układzie koloidalnym - jak stosować w praktyce?