Równanie Randlesa-Sevčika
Równanie Randlesa-Sevčika wyraża się wzorem:\(I_p=kz^{\frac{3}{2}}AD^{\frac{1}{2}}\nu ^{\frac{1}{2}}c\)
gdzie:
\(I_p\) - natężenie prądu piku \([A]\),
\(z\) - liczba elektronów biorąca udział w reakcji elektrodowej,
\(A\) - powierzchnia elektrody \([cm^2]\),
\(D\) - współczynnik dyfuzji \([\frac{cm^2}{s}]\),
\(\nu\) - szybkość zmian potencjału \([\frac{V}{s}]\),
\(c\) - stężenie depolaryzatora \([\frac{mol}{cm^3}]\),
\(k\) - stała Randlesa-Sevčika, która przyjmuje wartość:
\(k=0,452\frac{F^{\frac{3}{2}}}{R^{\frac{1}{2}}T^{\frac{1}{2}}}\)
gdzie:
\(R\) - stała gazowa \(R=8,314 [\frac{J}{mol\cdot K}]\),
\(F\) - stała Faradaya \(F= 9,6485 3365\cdot 10^4[\frac{C}{mol}]\),
\(T\) - temperatura pomiaru \([K]\).
\(I_p\) - natężenie prądu piku \([A]\),
\(z\) - liczba elektronów biorąca udział w reakcji elektrodowej,
\(A\) - powierzchnia elektrody \([cm^2]\),
\(D\) - współczynnik dyfuzji \([\frac{cm^2}{s}]\),
\(\nu\) - szybkość zmian potencjału \([\frac{V}{s}]\),
\(c\) - stężenie depolaryzatora \([\frac{mol}{cm^3}]\),
\(k\) - stała Randlesa-Sevčika, która przyjmuje wartość:
\(k=0,452\frac{F^{\frac{3}{2}}}{R^{\frac{1}{2}}T^{\frac{1}{2}}}\)
gdzie:
\(R\) - stała gazowa \(R=8,314 [\frac{J}{mol\cdot K}]\),
\(F\) - stała Faradaya \(F= 9,6485 3365\cdot 10^4[\frac{C}{mol}]\),
\(T\) - temperatura pomiaru \([K]\).
Wzór na równanie Randlesa-Sevčika - jak stosować w praktyce?