Równanie Cottrella - natężenie granicznego prądu dyfuzyjnego w polarografii impulsowej normalnej:
\(I_{d,1}=zFAD^{\frac{1}{2}}\pi ^{-\frac{1}{2}}t^{-\frac{1}{2}}c\)
\(I_{d,1}=zFAD^{\frac{1}{2}}\pi ^{-\frac{1}{2}}t^{-\frac{1}{2}}c\)
gdzie:
\(I_{d,1}\) - natężenie granicznego prądu dyfuzyjnego w polarografii impulsowej \([A]\),
\(z\) - liczba elektronów biorących udział w reakcji elektrodowej \([-]\),
\(F\) - stała Faradaya, \(F= 9,64853365(21)\cdot 10^4 [\frac{C}{mol}]\),
\(A\) - powierzchnia elektrody \([cm^2]\),
\(D\) - współczynnik dyfuzji \([\frac{cm^2}{s}]\),
\(t\) - czas od przyłożenia impulsu do chwili pomiaru \([s]\),
\(c\) - stężenie depolaryzatora \([\frac{mol}{cm^3}]\).
\(I_{d,1}\) - natężenie granicznego prądu dyfuzyjnego w polarografii impulsowej \([A]\),
\(z\) - liczba elektronów biorących udział w reakcji elektrodowej \([-]\),
\(F\) - stała Faradaya, \(F= 9,64853365(21)\cdot 10^4 [\frac{C}{mol}]\),
\(A\) - powierzchnia elektrody \([cm^2]\),
\(D\) - współczynnik dyfuzji \([\frac{cm^2}{s}]\),
\(t\) - czas od przyłożenia impulsu do chwili pomiaru \([s]\),
\(c\) - stężenie depolaryzatora \([\frac{mol}{cm^3}]\).
Wzór na równanie Cottrella - jak stosować w praktyce?