Wzór na graniczną ciągliwość ma postać:
\(\delta_{cd}=\cfrac{F_{max}l_e}{EA}\)
\(\delta_{cd}=\cfrac{F_{max}l_e}{EA}\)
gdzie:
\(\delta_{cd}\) - graniczna ciągliwość \([m]\),
\(F_{max}\) - niszcząca watość siły \([N]\),
\(l_e\) - efektywna długość wyrobu \([m]\),
\(E\) - współczynnik sprężystości materiału \([Pa]\),
\(A\) - pole przekroju obciążonego wyrobu \([m^2]\).
\(\delta_{cd}\) - graniczna ciągliwość \([m]\),
\(F_{max}\) - niszcząca watość siły \([N]\),
\(l_e\) - efektywna długość wyrobu \([m]\),
\(E\) - współczynnik sprężystości materiału \([Pa]\),
\(A\) - pole przekroju obciążonego wyrobu \([m^2]\).
Wzór na graniczną ciągliwość - jak stosować w praktyce?