Wzór na kryterium obciążenia cieplnego ma postać:
\(\Pi_q=\cfrac{qD^2}{\Delta t\lambda_c}\)
\(\Pi_q=\cfrac{qD^2}{\Delta t\lambda_c}\)
gdzie:
\(\Pi_q\) - kryterium obciążenia cieplnego \([-]\),
\(q\) - obciążenie cieplne odniesione do jednostki objętości cieczy znajdującej się w aparacie \([\cfrac{W}{m^3}]\),
\(D\) - średnica aparatu \([m]\),
\(\Delta t\) - różnica temperatur pomiędzy barbotującym gazem a cieczą \([K]\),
\(\lambda_c\) - współczynnik przewodzenia cieczy w temperaturze 343-353 K \([K]\).
\(\Pi_q\) - kryterium obciążenia cieplnego \([-]\),
\(q\) - obciążenie cieplne odniesione do jednostki objętości cieczy znajdującej się w aparacie \([\cfrac{W}{m^3}]\),
\(D\) - średnica aparatu \([m]\),
\(\Delta t\) - różnica temperatur pomiędzy barbotującym gazem a cieczą \([K]\),
\(\lambda_c\) - współczynnik przewodzenia cieczy w temperaturze 343-353 K \([K]\).
Wzór na kryterium obciążenia cieplnego - jak stosować w praktyce?