Paprotniki (łac. Pteridophyta) to sztucznie stworzona grupa systematyczna roślin naczyniowych, do których zaliczane były widłaki, skrzypy, psylotowe oraz paprocie. Obecnie nazwa ta stosowana jest w odniesieniu do roślin zarodnikowych, u których pokoleniem dominującym w cyklu rozwojowym jest sporofit. Określenie paprotniki nie jest dłużej używane w taksonomii.
Cechami wspólnymi dla roślin zaliczanych do paprotników jest przebieg ich cyklu rozwojowego z dominacją samożywnego sporofitu, uzależnienie zapłodnienia od wody oraz wytwarzanie zarodników w zarodniach. Ponadto większość paprotników występuje na podmokłych (brzegi rzek, lasy) oraz umiarkowanie wilgotnych (łąki, pola, ogrody) terenach, oraz jest wrażliwa na susze. Są również cieniolubne.
Paprotniki są roślinami naczyniowymi z typową budową tkankową, charakterystyczną dla roślin wyżej uorganizowanych (m.in. nasiennych). Posiadają typowe wiązki przewodzące zbudowane wyspecjalizowanych tkanek — ksylemu (drewna) oraz floemu (łyka).
Paprotniki są również bylinami tj. wieloletnimi roślinami zielnymi, które wytwarzają kłącze (podziemny pęd) jako organ przetrwalnikowy. Poza rozmnażaniem wegetatywnym kłącze pełni rolę organu magazynującego substancje zapasowe.
Paprotniki Wasze opinie