Hydraty (inaczej wodziany) są to struktury nadcząsteczkowe. Powstają na drodze hydratacji, najczęściej cząsteczek soli. Budowa molekularna hydratów ma postać sieci krystalicznej z nieregularnie rozmieszczonymi w niej cząsteczkami wody. Ważne jest, że woda zazwyczaj nie tworzy z hydratowaną solą wiązań kowalencyjnych (ew. koordynacyjnych), a utrzymuje się między kryształami dzięki wiązaniom wodorowym. Woda zawarta w hydratach określana jest mianem wody krystalizacyjnej.
Hydraty są zazwyczaj nietrwałe termicznie i w podwyższonej temperaturze przechodzą do form bezwodnych. Ponownie ochłodzone sole są substancjami silnie higroskopijnymi. Hydraty są dobrze rozpuszczalne w wodzie. Należy jednak pamiętać, że proces ten prowadzi do „uwolnienia” hydratujących cząsteczek wody z sieci krystalicznej soli.
We wzorach stechiometrycznych hydratów cząsteczki wody krystalizacyjnej zapisuje się po wzorze soli w postaci „• nH2O”, gdzie n oznacza liczbę cząsteczek wody przypadających na jedną cząsteczkę soli. W zależności od ilości cząsteczek wody wyróżnia się:
n = 1/2: hemihydrat
n = 1: monohydrat
n = 1½: seskwihydrat
n = 2: dihydrat
n = 3: tri hydrat itd.
Często skutkiem hydratacji soli jest zmiana jej barwy. Zjawisko to jest wykorzystywane do wykrywania zawilgocenia środowiska, np. bezwodny chlorek kobaltu (II) zmienia barwę z niebieskiej do ciemnoróżowej, gdy ulega uwodnieniu.
W chemii organicznej hydratami nazywa się związki powstałe na skutek addycji wody. W związkach tych woda nie występuje jako cała cząsteczka, lecz jako osobne jony wodorowe H+ i wodorotlenowe OH-.
Przykładem znanego hydratu jest gips.
Hydraty Wasze opinie