Strefy metamorfizmu

Wyróżnia się 3 strefy metamorfizmu – epizonę, mezozonę, katazonę. 

Epizona
Jest położona płytko pod powierzchnią ziemi. Na skały podlegające przeobrażeniom działa stosunkowo małe ciśnienie i niska temperatura sięgająca do około 300ͦ C. Powstają skały z wyraźną foliacją, czyli równoległym ułożeniem blastów ze względu na wysokie ciśnienie kierunkowe. Najczęstszymi minerałami, jakie występują w charakterze domieszek są chloryty i miki. 
Mezozona
Jest położona niżej od epizony. Występuje tu wyższa temperatura oraz wyższe ciśnienie. Również ciśnienie kierunkowe jest porównywalnie wysokie. W zachodzącym procesie następuje rekrystalizacja składników budujących skałę, wykształcają się tekstury, które podkreślają ułożenie minerałów, np. blokowe, słupkowe. 
Katazona
Jest położona niżej od mezozony. Charakteryzuje się najwyższą temperaturą jak i ciśnieniem, jednak w tej strefie ciśnienie kierunkowe nie odgrywa dużej roli. Z tego względu tekstury nie są wyraźnie zaznaczone czyli powstają tekstury bezkierunkowe.