Zorza polarna to piękne zjawisko widoczne głównie w pobliżu magnetycznych biegunów Ziemi - Aurora borealis widoczna jest na półkuli północnej, Aurora australis – na półkuli południowej. Zorze pojawiają się całorocznie, zarówno po nocnej jak i dziennej stronie Ziemi. A czym jest zorza polarna? Jest ona wynikiem zderzeń naładowanych elektrycznie cząstek pochodzących ze Słońca (tzw. wiatru słonecznego), które z dużą prędkością dostają się do ziemskiej atmosfery. Na skutek oddziaływania pola magnetycznego Ziemi naładowane elektrony poruszają się ruchem spiralnym wzdłuż linii pola magnetycznego i zderzają się w pobliżu biegunów magnetycznych z cząsteczkami azotu i tlenu. Wzbudzone cząsteczki gazów wracając do stanu podstawowego wypromieniowują energię w postaci kwantów światła. Z powodu ścisłego związku z 11-letnim cyklem aktywności słonecznej, nasilenie występowania zorzy miało swój szczyt w 2013 roku.
Według naukowców w większości przypadków zorze północne i południowe stanowią swoje lustrzane odbicie w tym samym czasie, o podobnych kształtach (przyjmują wiele form: pasma, łuki, kurtyny, promienie, korony, itd.) i kolorach (przeważa jasny zielony i różowy). Większość zórz pojawia się na wysokości od 90 do 130km n.p.m. choć niektóre formy sięgają wysokości kilkuset kilometrów w górę. Konsekwencją tak dużych wysokości jest bardzo dobra widoczność zórz na poziomych odległościach dochodzących do kilkuset kilometrów.
Efekty świetlne zórz polarnych zależą od wysokości ,na której następuje wzbudzenie atomów oraz od rodzaju atomów / gazów występujących w atmosferze. Żółto-zielony kolor możemy obserwować dzięki tlenowi, z kolei różowe i czerwone zabarwienie widoczne jest dzięki mieszaninie tlenu z azotem. Kolor fioletowy oaz niebieski zależą od stężenia azotu.
Jeżeli chcemy obejrzeć ten niesamowity spektakl, najlepiej (i najbliżej) jest wybrać się na północ Finlandii, Islandii bądź Norwegii w sezonie zimowym i oglądać zorzę o północy z dala od zakłóceń świetlnych.
Pomimo powszechnych badań i obserwacji aurora jest wciąż dla wielu zjawiskiem tajemniczym i wyjątkowym. Istnieje wiele ciekawych legend i wierzeń związanych z zorzami. W starożytnej mitologii zorza była wcieleniem bogini świtu (Eos u Greków, Aurora u Rzymian), natomiast w Średniowieczu pokazy świateł polanych były zwiastunem głodu lub wojny. Powszechnym było również wierzenie, że zorza są poświatą z pochodni lub ognisk. Indianie Menominee wierzyli że zorze wskazywały położenie manabai’wok – gigantów będących duchami wielkich łowczych lub rybaków. Inuici z kolei byli przekonani, że zorze były duchami zwierząt, na które polowali: łososie, jelenie, wieloryby, foki.
Zorza polarna w Islandii Wasze opinie