Wzór na wielkość całkowitych osiadań ma postać:
\(s=\cfrac{pBf}{E_m}\)
\(s=\cfrac{pBf}{E_m}\)
gdzie:
\(s\) - wielkość całkowitych osiadań \([m]\),
\(p\) - nacisk na grunt pod podstawą fundamentu \([Pa]\),
\(B\) - szerokość podstawy fundamentu \([m]\),
\(f\) - współczynnik osiadania (zależny od wielu wpływów m.in. od kształtu fundamentu, dla sztywnych stóp fundamentowych o podstawie kwadratowej zaleca się przyjmować f=0,86) \([-]\),
\(E_m\) - wartość obliczeniowa modułu sprężystości \([Pa]\).
\(s\) - wielkość całkowitych osiadań \([m]\),
\(p\) - nacisk na grunt pod podstawą fundamentu \([Pa]\),
\(B\) - szerokość podstawy fundamentu \([m]\),
\(f\) - współczynnik osiadania (zależny od wielu wpływów m.in. od kształtu fundamentu, dla sztywnych stóp fundamentowych o podstawie kwadratowej zaleca się przyjmować f=0,86) \([-]\),
\(E_m\) - wartość obliczeniowa modułu sprężystości \([Pa]\).
Wzór na wielkość całkowitych osiadań - jak stosować w praktyce?