Wzór na współczynnik oporu ośrodka (opadanie grawitacyjne) ma postać:
\(\lambda=\cfrac{4dg\left(\rho_S-\rho_F\right)}{3u_o^2\rho_F}\)
\(\lambda=\cfrac{4dg\left(\rho_S-\rho_F\right)}{3u_o^2\rho_F}\)
gdzie:
\(\lambda\) - współczynnik oporu ośrodka \([-]\),
\(d\) - średnica cząstki \([m]\),
\(\rho_S\) - gęstość cząstki \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(\rho_F\) - gęstość ośrodka płynnego \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(g\) - przyspieszenie ziemskie \([\cfrac{m}{s^2}]\),
\(u_o\) - stała prędkość opadania cząstki \([\cfrac{m}{s}]\).
\(\lambda\) - współczynnik oporu ośrodka \([-]\),
\(d\) - średnica cząstki \([m]\),
\(\rho_S\) - gęstość cząstki \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(\rho_F\) - gęstość ośrodka płynnego \([\cfrac{kg}{m^3}]\),
\(g\) - przyspieszenie ziemskie \([\cfrac{m}{s^2}]\),
\(u_o\) - stała prędkość opadania cząstki \([\cfrac{m}{s}]\).
Wzór na współczynnik oporu ośrodka (opadanie grawitacyjne) - jak stosować w praktyce?