Planisekcja - definicja

Planisekcja to przedstawienie budowy geologicznej terenu z płaszczyzną poziomu, która jest wyznaczana fikcyjnie. Zazwyczaj jest to uśredniony poziom na obszarze o różnym ukształtowaniu. Budowa geologiczna jest przedstawiona za pomocą granic geologicznych na mapie. Każda granica oddziela różne ośrodki skalne. 

Linia biegu powierzchni to linia pozioma leżąca na niej, powstała w wyniku przecięcia powierzchni z inną płaszczyzną poziomą.
Linia upadu powierzchni to linia prostopadła do linii biegu. 
Bieg powierzchni to kąt zawarty między kierunkiem północy a linią biegu, przy czym jest mierzony zgodnie z ruchem wskazówek zegara (0 – 180 ͦ).
Upad powierzchni to kąt zawarty między płaszczyzną poziomą, a powierzchnią. Jest mierzony w linii prostopadłej do linii biegu, więc może wynosić od 0 do 90 ͦ.
Kierunek upadu powierzchni to kierunek względem stron świata, w którym jest nachylona linia upadu powierzchni. 

Jeśli na mapie mamy obszar o budowie płytowej, będzie na niej tylko jeden poziom skalny, ponieważ warstwy leżą poziomo i nie będą na niej widoczne granice geologiczne. 
Mapa obszaru o budowie moniklinalnej będzie miała granice jako linie proste, równoległe do siebie. 
Teren  o budowie fałdowej ma obraz uzależniony od biegu osi antykliny i synkliny. Jeśli jest ona pozioma na mapie będą one równoległe.
Z mapy planisekcyjnej można odczytać struktury geologiczne danego terenu i odtwarzać jego historię geologiczną.