Powstawanie lodu lodowcowego to długotrwały proces, do którego zajścia potrzebne są specyficzne warunki atmosferyczne i topograficzne, z których najważniejsze to stale ujemna temperatura powietrza oraz duży płaski teren nazywany polem firnowym. To właśnie tam następuje akumulacja śniegu. Świeży śnieg o małej gęstości i opada na powierzchnię pola firnowego. Ma wyraźną strukturę płatków i zawiera bardzo dużo powietrza. Pewna ilość gromadzi się na podłożu, które podlega kilkunastokrotnie zamarzaniu i rozmarzaniu. Początkowo duże i świeże śnieżynki o wyraźnych kształtach zamieniają się w mniejsze i bardziej zbite tworząc drobne kryształki lodu, czyli firn lub szreń. Podczas przekształcania w dalszych etapach cały czas następuje akumulacja świeżego śniegu, co powoduje duży nacisk na zalegające już kryształki lodu.
Dalsze roztapianie i zamarzanie prowadzi do postępującego zmniejszania objętości kryształków lodu i redukcji obecności w nich powietrza prowadząc do powstania białego lodu firnowego, który pod wpływem dużego ciśnienia zmienia się w niebieski lód lodowcowy, który budują duże krystaliczne ziarna i dużej gęstości.