Układ Słoneczny – teorie powstania

Układ Słoneczny to  układ planetarny w galaktyce Drogi Mlecznej. 
Powstał z gwiazdy planetarnej, która w wyniku zachodzących reakcji chemicznych zużyła wodór w swym jądrze, czyli głównego paliwa. Pozbawiona źródła energii zaczęła się kurczyć, wyzwalając duże ilości energii grawitacyjnej. To spowodowało zapalanie się  helu w jej wnętrzu, co z kolei spowodowało powstanie wszystkich pierwiastków występujących na Ziemi. Po całkowitym wyczerpaniu helu jądro gwiazdy zaczęło się zapadać, co gwałtowną falę uderzeniową, dzięki której powstał uran i złoto. Uderzenie wywołało eksplozję, która rozerwała gwiazdę. Pierwiastki które powstały zostały rozrzucone po mgławicy. Uderzenie natomiast spowodowało podział mgławicy na poszczególne obłoki zagęszczonej materii. Rozrzucone pierwiastki, pyły i gazy łączyły się ze sobą w większe ciała. 
Inna teoria głosi, że Układ Słoneczny powstał wokół gwiazdy powstałej z obłoku pyłów i gazów. Ten  pod wpływem siły grawitacji zaczął się zapadać. Podczas wirowania postępowało również kurczenie wokół najgęstszego jej obszaru, co doprowadziło do powstania protogwiazdy. Temperatura i ciśnienie wzrastało aż do zainicjowania pierwszych reakcji termojądrowych. Prawie 90% materii obłoku zostało na gwieździe, a pozostałe kilka procent uformowało swoisty wirujący dysk, który stworzył mgławicę protoplanetarną. Obecny w niej pył zderzał się sklejając i tworząc coraz większe planetezymale, te z kolei łączyły się tworząc protoplanety. Połączone ze sobą protoplanety stworzyły planety. 
Te planety, które powstawały w bliskiej odległości od Słońca są zbudowane z ciężkich pierwiastków, gdyż jego temperatura uniemożliwiała utrzymanie wody, gazów i lekkich pierwiastków. Te oddalone od Słońca utrzymały duże ilości wody, gazu, lodu.