Eszkola

Wędrówka kontynentów

Wędrówka kontynentów nazywana jest inaczej epejroforezą i określa ruch kontynentów względem siebie, powodujący zmiany ich położenia na kuli ziemskiej. 
Litosfera, czyli najbardziej zewnętrzna część kuli ziemskiej jest podzielona na poszczególne płyty litosfery, które zderzają się ze sobą lub oddalają od siebie. Największe z nich są nazywane płytami pierwszego rzędu i są to płyty afrykańska, antarktyczna, australijska, euroazjatycka, pacyficzna, południowoamerykańska i północnoamerykańska. Są one płytami głównie lądowym (poza płytą pacyficzną) i z tego względu budują wszystkie kontynenty. Płyty drugiego rzędu są właściwie tylko oceaniczne, poza płytą arabską i indyjską. Pod płytami znajdują się kry litosferyczne. Zarówno płyty, jak i kry, są umiejscowione na plastycznej astenosferze i na niej unoszone. 
Pierwotnie istniał jeden superkontynent, który skupiał wszystkie obszary lądowe razem. Następnie jego południowy bok został naderwany. Owe pęknięcie posuwało się dalej ku północy, gdzie wkroczyły wody oceanu. 
W trakcie istnienia superkontynentów można wyróżnić poszczególne fazy, a mianowicie powstawanie, zapoczątkowanie rozpadu, istnienie mniejszych kontynentów, ponowne łączenie. 
Ponad 2,5 mln lat temu istniała Nuna, czyli ląd sąsiadujący od strony północnej z wodami, którego trzonem był kraton północnoamerykański połączony z Bałtyką, czyli kratonem wschodnioeuropejskim i Syberią. Kraton stanowił najbardziej utwardzoną część skorupy ziemskiej, która nie ulegała dalszej fragmentacji. Około 1 mln lat temu z odłączonych i dryfujących części Nuny powstała Rodinia, która 300 tysięcy lat później rozpadła się na Laurencję, kraton Konga i Proto – Godwanę. 100 tysięcy lat później powstaje superkontynent Pannocja utworzony z pierwotnych części Rodini, które niedługo potem ponownie się rozpadły i 300 tysięcy lat później powstaje jeden superkontynent nazywany Pangeą, który jest otoczony oceanem Panthalassa. Ponad 200 tysięcy lat później superkontynent pęka tworząc dwa osobne kontynenty – na półkuli północnej Laurazję i na półkuli południowej Gondwanę. W późniejszym czasie Laurazja rozpada się na Amerykę Północną i Eurazję, a Gondwana na Amerykę Południową, Antarktydę, Australię, Afrykę  z subkontynentem indyjskim. 
Około 100 mln lat temu subkontynent indyjski oderwał się od Afryki i podryfował w stronę Azji, gdzie zderzył się tworząc współczesny półwysep indyjski. 
Prawdopodobnie w przyszłości dojdzie do kolizji obydwóch Ameryk z Azją i Australią w wyniku czego powstanie Amazja i Ocean Arktyczny przestanie istnieć. 

Wędrówka kontynentów Wasze opinie

6×1 =

Oprócz wędrówka kontynentów może Ci się przydać