Wzór na moc cieplną pojedynczej gładkiej rury ma postać:
\(\dot Q=\pi\cdot d_z\cdot l\cdot k\cdot \Delta t_{ar}\)
\(\dot Q=\pi\cdot d_z\cdot l\cdot k\cdot \Delta t_{ar}\)
gdzie:
\(\dot Q\) - moc cieplna pojedynczej gładkiej rury \([W]\),
\(d_z\) - średnica zewnętrzna rury \([m]\),
\(l\) - długość rury \([m]\),
\(k\) - współczynnik przenikania ciepła \([\cfrac{W}{m^2\cdot K}]\),
\(\Delta t_{ar}\) - różnica temperatury między średnią temperaturą przewodu a temperaturą powietrza w pomieszczeniu \([K]\).
\(\dot Q\) - moc cieplna pojedynczej gładkiej rury \([W]\),
\(d_z\) - średnica zewnętrzna rury \([m]\),
\(l\) - długość rury \([m]\),
\(k\) - współczynnik przenikania ciepła \([\cfrac{W}{m^2\cdot K}]\),
\(\Delta t_{ar}\) - różnica temperatury między średnią temperaturą przewodu a temperaturą powietrza w pomieszczeniu \([K]\).
Wzór na moc cieplną pojedynczej gładkiej rury - jak stosować w praktyce?