Fronty atmosferyczne

Front atmosferyczny to strefa przejściowa między dwiema masami powietrza, czyli dużymi obszarami powietrza o podobnej temperaturze i wilgotności. Osiąga grubość do kilkuset metrów i jest nachylony w stronę chłodniejszego powietrza. 

W zależności od przemieszczania się, budowy pionowej i towarzyszących zjawisk pogodowych fronty mogą być ciepłe, chłodne, stacjonarne, zokludowane.
Front stacjonarny występuje wtedy, gdy masa ciepłego powietrza przeciwstawia się masie chłodnego powietrza i na odwrót. 
Front ciepły powstaje, gdy cieplejsze powietrze jako lżejsze nasuwa się na chłodniejsze. Przedostając się po zimniejszym powietrzu ku górze, ochładza się, następuje kondensacja pary wodnej w wyniku czego tworzą się chmury, z których pada deszcz. Na mapie synoptycznej zaznaczany czerwonymi półkolami. 
Front chłodny powstaje w sytuacji, gdy powietrze zimne jako cięższe wypiera powietrze ciepłe, w  którym unosząc się gwałtownie ku górze następuje kondensacja pary wodnej, w wyniku czego również tworzą się chmury. Jednakże w tej sytuacji chmury mają charakter burzowy.  Zaznaczany na mapie synoptycznej niebieskimi trójkątami. 
Front zokludowany powstaje z połączenia dwóch frontów. Tworzą się tam, gdzie stykają się 3 masy powietrza, z których jedna jest ciepła, a dwie pozostałe chłodne, ale jedna jest bardziej, a druga mniej zimna.
Gdy powietrze za frontem chłodnym jest cieplejsze niż przed frontem ciepłym tworzy się front zokludowany o charakterze ciepłym.  Jeśli natomiast jest sytuacja odwrotna, czyli gdy powietrze za frontem chłodnym jest chłodniejsze niż przed frontem ciepłym powstaje front zokludowany o charakterze chłodnym. 
Fronty zokludowane są zaznaczane fioletowymi półkolami i trójkątami.