Wzór na liczbę kotłów atestowanych ma postać:
\(n=\cfrac{\dot Q(1+a)}{0,9\cdot \dot Q_n}\)
\(n=\cfrac{\dot Q(1+a)}{0,9\cdot \dot Q_n}\)
gdzie:
\(n\) - liczba kotłów atestowanych \([szt.]\),
\(\dot Q\) - maksymalne zapotrzebowanie na moc cieplną \([kW]\),
\(\dot Q_n\) - znamionowa moc cieplna dobieranego kotła \([kW]\),
\(a\) - dodatek na pokrycie ubocznych strat ciepła urządzeń kotłowni oraz przewodów (kotły parowe a=0,1, kotły wodne a=0,15) \([-]\).
\(n\) - liczba kotłów atestowanych \([szt.]\),
\(\dot Q\) - maksymalne zapotrzebowanie na moc cieplną \([kW]\),
\(\dot Q_n\) - znamionowa moc cieplna dobieranego kotła \([kW]\),
\(a\) - dodatek na pokrycie ubocznych strat ciepła urządzeń kotłowni oraz przewodów (kotły parowe a=0,1, kotły wodne a=0,15) \([-]\).
Wzór na liczbę kotłów atestowanych - jak stosować w praktyce?