Model Sisko wyrażony jest wzorem:
\(\tau=A\dot\gamma+B\left(\dot\gamma\right)^n\)
\(\tau=A\dot\gamma+B\left(\dot\gamma\right)^n\)
gdzie:
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(A\) - parametr reologiczny wyznaczony doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(B\) - parametr reologiczny wyznaczony doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s^n}{m^2}]\),
\(n\) - wykładnik potęgi wyznaczony doświadczlanie \([-]\).
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(A\) - parametr reologiczny wyznaczony doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(B\) - parametr reologiczny wyznaczony doświadczalnie \([\cfrac{N\cdot s^n}{m^2}]\),
\(n\) - wykładnik potęgi wyznaczony doświadczlanie \([-]\).
Model Sisko - wzór - jak stosować w praktyce?