Wzór na obciążenie wtórne ustroju nośnego ma postać:
\(E_d=\sum\limits_1^m\gamma_{fi}G{ki}+0,8\sum\limits_1^m\gamma_{fi}Q_{ki}+A_d\)
\(E_d=\sum\limits_1^m\gamma_{fi}G{ki}+0,8\sum\limits_1^m\gamma_{fi}Q_{ki}+A_d\)
gdzie:
\(E_d\) - obciążenie wtórne ustroju nośnego \([N]\),
\(Q_{ki}\) - obciążenie zmienne \([N]\),
\(G_{ki}\) - obciążenie stałe \([N]\),
\(\gamma_{fi}\) - współczynnik wynoszący 1,0 \([-]\),
\(A_d\) - pole przekroju ustroju nośnego \([m^2]\).
\(E_d\) - obciążenie wtórne ustroju nośnego \([N]\),
\(Q_{ki}\) - obciążenie zmienne \([N]\),
\(G_{ki}\) - obciążenie stałe \([N]\),
\(\gamma_{fi}\) - współczynnik wynoszący 1,0 \([-]\),
\(A_d\) - pole przekroju ustroju nośnego \([m^2]\).
Wzór na obciążenie wtórne ustroju nośnego - jak stosować w praktyce?