Najprościej rzecz ujmując krzywa konsumpcji określa relację dochodu danego gospodarstwa domowego w stosunku do wydatków konsumpcyjnych.
Należy wyjaśnić, że każde gospodarstwo domowe posiada pewne rozporządzalne dobra osobiste, które służą pokrywaniu bieżących potrzeb oraz gromadzeniu oszczędności. Najczęściej rozporządzalne dobra osobiste to po prostu dochody pochodzące z pracy, ewentualnie świadczenia socjalne, wpływy z inwestycji itd. W teorii część tych dochodów przeznaczamy na wydatki konsumpcyjne, a część na oszczędności. Zakładając jeden stały dochód logicznym jest więc, że im większy procent dochodu stanowią wydatki konsumpcyjne tym mniejszy procent stanowią oszczędności. Natomiast wraz ze wzrostem dochodu – zwiększają się wydatki konsumpcyjne jednak nie proporcjonalnie. Tą zależność właśnie opisuje krzywa konsumpcji.
Analizując krzywą konsumpcji należy również pamiętać o podstawowym podziale konsumpcji na:
autonomiczną – taką, która występuje zawsze, niezależnie od dochodów i zawiera w sobie niezbędne minimum konieczne do przetrwania,
dodatkową – zawierającą całą resztę dóbr, w tym dobra luksusowe.
Sam zapis krzywej konsumpcji, którą przedstawia poniższa grafika możemy wyrazić wzorem:
\(C=C_{0}+C_{1}YD\) , gdzie:
\(C\) - wydatki konsumpcyjne,
\(C_{0}\) - założenie konsumpcyjne w momencie, w którym dochód roczny wynosiłby zero, inaczej konsumpcja autonomiczna,
\(C_{1}\) - tzw. skłonność krańcowa do konsumpcji, wyraża przyrost wydatków konsumpcyjnych w stosunku do dochodu,
\(YD\) - rozporządzalny dochód.
Reasumując, krzywa konsumpcji jest wykresem funkcji konsumpcji. Funkcja ta wyraża wielkość zamierzonej konsumpcji w zależności od dochodu. Możemy zauważyć, że konsumpcja wzrasta wraz z dochodem. Jednak w momencie dochodu na poziomie zerowym konsumpcja nie zrównuje się, tylko zatrzymuje na poziomie konsumpcji autonomicznej, czyli tej niezbędnej do przetrwania dla danego człowieka.
Dzięki krzywej konsumpcji możemy wyrazić kilka zależności, mianowicie:
- Ludzie biedni mimo zerowych lub bardzo niskich dochodów są zmuszeni do konsumpcji autonomicznej. Często odbywa się to za pomocą zaciąganych długów lub pożyczek co prowadzi do tzw. oszczędności ujemnych.
- W momencie przekroczenia pewnego poziomu dochodów wydatki konsumpcyjne są niższe niż dochód, a to z kolei prowadzi do generowania oszczędności.
- Zasadniczo wydatki konsumpcyjne wzrastają wraz ze wzrostem dochodów, jednak ich udział jest coraz mniejszy - nazywamy to tzw. przeciętną skłonnością do konsumpcji.
- Krańcową skłonnością do konsumpcji nazywamy relacje wzrastających wydatków konsumpcyjnych wraz ze wzrostem dochodów.
Warto dodać, że przyczyny i zależności dotyczące konsumpcji są tematem nieustannych badań i rozważań ekonomistów. Dlatego powyższy model krzywej konsumpcji jest punktem wyjścia do wielu innych wykresów, funkcji i teorii dotyczących m. in. funkcji oszczędności, skłonności do oszczędzania, różnych rodzajów popytu itd.
Krzywa konsumpcji Wasze opinie