Dno oceaniczne - budowa

Dno oceaniczne zawiera w swojej budowie szelfy, stoki kontynentalne, baseny oceaniczne, grzbiety śródoceaniczne, ryfty, rowy oceaniczne.
Szelf sięga do 200 m p.p.m. Jest przedłużeniem lądu o łagodnym nachyleniu. Jego koniec jest początkiem stoku kontynentalnego, który jest znacznie nachylony i sięga do dolnej granicy kontynentu. 
Basenem oceanicznym nazwane są duże i rozległe tereny położone na znacznych głębokościach do 6000 metrów po powierzchnią morza. Ich rzeźba nie jest jednorodna. Może być płaski, falisty czy pofałdowany, ale również mogą w nim występować stożki wulkaniczne.  
Grzbiety oceaniczne są niejako podwodnymi górami lub wzniesieniami. Gdy ich szczyty wydostają się nad poziom morza widoczne są na powierzchni jako wyspy. 
Rowy oceaniczne są najgłębiej położonymi formami dna, gdyż sięgają nawet do 500 km pod poziomem morza. Ich szerokość wynosi średnio około 500 metrów.  
Ryfty tworzą pęknięcia skorupy ziemskiej i są stosunkowo szerokie (poniżej 100 km), ale na głębokościach sięgających do 2 km.