Roślinność piętrowa w górach

Wzrost roślinności uwarunkowany jest przede wszystkim warunkami klimatycznymi, z czego najważniejszymi są ilość otrzymywanej wody, wysokość temperatury i ilość promieniowania słonecznego. Nie bez znaczenia jest też gleba na której wyrasta.
Góry cechują się wzrostem wysokości. Wraz z nim temperatura powietrza ulega ochładzaniu o około 0, 6 ͦ C na każde 100 metrów. Oznacza to, że rośliny obecne przy podnóżu gór nie maja warunków do wzrostu w ich wyższych partiach, dlatego są zastępowane przez inne, mniej wymagające i bardziej dostosowane do surowszych warunków. 
Idąc od dołu pierwszym jest piętro pogórza. Występuje do wysokości 700 metrów. Występują tu wielogatunkowe lasy mieszane (grądy), łąki, pastwiska, sady. 
Następny jest regiel dolny sięgający do wysokości 1250 metrów n.p.m., gdzie dominują lasy bukowe z domieszką świerków i jodeł. 
Kolejnym piętrem jest regiel górny, który dochodzi do 1550 metrów n.p.m. Występuje praktycznie tylko świerk, gdzieniegdzie można również spotkać jodłę. 
Do wysokości  1850 metrów n.p.m. sięga piętro kosodrzewiny, które porasta kosodrzewina. Jest to sosna górska, która przyjmuje coraz niższe formy wraz ze wzrostem wysokości. W wyższych partiach rozkłada się na płaty.
Kolejnym piętrem są hale sięgające do wysokości 2300 metrów n.p.m., będące naturalnymi łąkami górskimi, gdzie można spotkać jedynie rośliny trawiaste, zioła, krzewinki.
Powyżej 2300 metrów n.p.m. jest piętro turni, praktycznie bez roślinności. Jeśli występuje to w formie zaczepek mchów, porostów rosnących w szczelinach skalnych i zagłębieniach. 
Powyżej 3000 metrów n.p.m. znajduje się piętro śnieżne, gdzie panują bardzo surowe warunki klimatyczne, dlatego jest tam praktycznie tylko śnieg i lód. Jest miejscem tworzenia się lodowców. 
W Bieszczadach po piętrze regla górnego występuje jeszcze tylko piętro połonin, czyli rozległych murach górskich porośniętych niską roślinnością głównie trawiastą. 
W przypadku gór Europy wyróżnia się podobne piętra, ale mają nieco zmienione nazwy
Pierwsze od dołu jest piętro pogórza sięgające do 600 metrów n.p.m. porośnięte lasami liściastymi.
Nad nim znajduje się piętro regla dolnego (do 1250 metrów n.p.m.), gdzie dominują buczyny, następnie regiel górny (do 1550 metrów n.p.m.) z borami świerkowymi. 
Piętro kosodrzewiny nazwane jest piętrem subalpejskim. Następnie piętro alpejskie odpowiadające polskim halom z rozległymi murawami. Piętro turni nazywane jest piętrem subniwalnym. Najwyższe partie gór sięgające powyżej 3000 metrów n.p.m. to piętro niwalne.