Wyspa Czedżu (Jeju)

Wyspa Czedżu (ang. „Jeju” lub „Jejudo”) to wyspa leżąca u południowego wybrzeża Korei Południowej o długości ok 73km (ze wschodu na zachód) oraz szerokości 41km (z północy na południe). Powstała ok. 2 mln lat temu (między trzeciorzędem a czwartorzędem) i ukształtowana została przez erupcje wulkaniczne w erze kenozoicznej.

 

Na przestrzeni wieków wyspa nosiła rożne nazwy: Doi, Dongyeongju, Juho, Tammora, Seobla, Tagna, Tamna, Quelpart, Joonwonha-do,Taegseungni-do, Saishū oraz Cheju-do.
 

Wyspa posiada bardzo burzliwą historię, a rdzenni mieszkańcy często byli przedmiotem uciśnienia i przemocy. Warte zapoznania są historie działalności koreańskiego ruchu niepodległościowego na tym obszarze jak również krwawe powstanie komunistyczne z 1948 roku. Od 1946 roku Czedżu to Specjalna Autonomiczna Prowincja. Narodowymi symbolami wyspy są rododendrony, cynamonowiec kamforowy oraz dzięcioł białogrzbiety.


Hallasan, autor zdjęcia: Ben Kucinski [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
 

Jest to wyspa warta poznania i podziwu z wielu powodów, m.in. dlatego, że posiada uśpiony tarczowy wulkan Hallasan, który wznosi się na wysokość 1950m.n.p.m., co stanowi najwyższy szczyt Korei Południowej. Wulkan ten obecnie stanowi biosferę UNESCO oraz rezerwat, na terenie którego znaleźć możemy jedyne jezioro wulkaniczne w Korei Pd. – Baengnokdam, roślinność typu alpejskiego, liczne gatunki dzięciołów, wiewiórki, motyle oraz chrząszcze. Według legendy z południowego zbocza góry Halla, z Samsung-hyeol, wyłoniło się trzech pół-bogów, którzy stali się protoplastami ludzi Czedżu i założyli Królestwo Tamna (później przemianowane na Czedżu – „prowincja na morzu”). Na obszarze tym znajdują się liczne szlaki turystyczne, z których często korzystają turyści podczas górskich wycieczek.


Jaskinia Manjang, autor zdjęcia: Republic of Korea [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
 

Jednym z najciekawszych miejsc na wyspie jest jaskinia Manjang (geopark UNESCO, atrakcja turystyczna światowej klasy) mająca ponad 8 km długości i będąca najdłuższym kanałem wulkanicznym na świecie. Korytarz utworzony przez stygnącą lawę jest ciemny, zimny (amplituda roczna temperatur waha się od 11 do 21°C), często się przewęża (średnia wysokość i szerokość to ponad 10 m) i jest śliski oraz skrywa nietoperze. Wewnątrz tunelu lawowego występują niezwykłe formy naciekowe oraz uderza wielobarwność „dekoracji” węglanowych.
 

Wyspa posiada również ogromne kamienne rzeźby, które przedstawiają ciekawą historię. Przed uzyskaniem form ludzkich były one jedynie bazaltowymi tworami, które zastygły po wylaniu się lawy i stanowiły naturalna ochronę pól przed burzami i silnym wiatrem. Dopiero ok. 1750 roku miejscowa ludność zaczęła rzeźbić skały a powstałe „kamienne dziady” (dolharubang) miały odstraszać intruzów. Do dzisiejszego dnia przetrwało 45 fallicznych monolitów i są one symbolem starożytnej kultury bogatej w legendy i bogów.


Kamienne Dziady, autor zdjęcia: amanderson2 [CC-BY-2.0 (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0)]
 

Na terenach wiejskich w pobliżu Czedżu (stolica prowincji) spotkać można tzw. Bangsatap – małe okrągłe spiczaste wierze zbudowane z licznych kamieni przez miejscową ludność, chroniące ją przed pechem i wzniesione zgodnie z zasadami wróżbiarstwa. Religijne wierzenia wyspiarzy bardzo silnie wpływały na ich codzienne życie, np. ryż wsypany do Bangsatap miał zapewnić większe zyski, natomiast umieszczony żeliwny garnek miał pomóc w przezwyciężeniu katastrof i gaszeniu pożarów w wiosce.
 

Wyspa chwali się „trzema bogactwami” – wiatrem, skałami oraz kobietami. W minionych latach, gdy mężczyźni znikali na tydzień lub dłużej w łodziach rybackich, kobiety nauczyły się same nurkować po ośmiornice, kalmary, małże, wodorosty i suchotki. Silne „kobiety morza” (haenyo) obecne są również dziś – potrafią nurkować na głębokość 10-20 metrów bez aparatu tlenowego i znane są na terenie całego kraju. Warto wspomnieć, że średni wiek haenyo wynosi 65 lat, ale spotkać można kobiety w wieku 80 lat w kombinezonach nurkowych.
 

Cała wyspa posiada wiele szlaków turystycznych zwanych Olle (tłum. „kręta ścieżka do drzwi”), szczególnie na południowym wybrzeżu, gdzie w bujnej roślinności biegnie trasa z widokiem na skaliste wyspy. Dobrze oznakowany szlak prowadzi w dół, do morza i ukazuje dziwne formacje skalne oraz jaskinie, wykopane w celu ukrycia broni przez wyspiarzy przymuszonych przez japońskich okupantów.
 

Wyspa Czedżu czaruje swoją odmiennością, legendami, historią, kulturą oraz kuchnią.