Wzór na ilość ładunków elementarnych niesionych przez pylinkę ma postać:
\(ne=E_x\left(1+2\cfrac{\varepsilon-1}{\varepsilon+2}\right)\cdot\cfrac{d^2}{4}\)
\(ne=E_x\left(1+2\cfrac{\varepsilon-1}{\varepsilon+2}\right)\cdot\cfrac{d^2}{4}\)
gdzie:
\(n\) - ilość ładunków elementarnych niesionych przez pojedynczą cząstkę pyłu \([-]\),
\(e\) - ładunek elementarny \([C]\),
\(E_x\) - natężenie pola elektrycznego w odległości x od elektrody koronowej \([\cfrac{N}{C}]\),
\(\varepsilon\) - stała dielektryczna \([-]\),
\(d\) - średnica (lub średnica zastępcza) pylinki \([m]\).
\(n\) - ilość ładunków elementarnych niesionych przez pojedynczą cząstkę pyłu \([-]\),
\(e\) - ładunek elementarny \([C]\),
\(E_x\) - natężenie pola elektrycznego w odległości x od elektrody koronowej \([\cfrac{N}{C}]\),
\(\varepsilon\) - stała dielektryczna \([-]\),
\(d\) - średnica (lub średnica zastępcza) pylinki \([m]\).
Wzór na ilość ładunków elementarnych niesionych przez pylinkę - jak stosować w praktyce?