Model Einsteina wyrażony jest wzorem:
\(\eta_R=\cfrac{\eta_S}{\eta_L}=1+2,5\Phi_S\)
\(\eta_R=\cfrac{\eta_S}{\eta_L}=1+2,5\Phi_S\)
gdzie:
\(\eta_R\) - lepkość \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_S\) - lepkość zawiesiny \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_L\) - lepkość pozostałej cieczy \([Pa\cdot s]\),
\(\Phi_S\) - ułamek objętościowy cząstek stałych \([-]\).
\(\eta_R\) - lepkość \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_S\) - lepkość zawiesiny \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_L\) - lepkość pozostałej cieczy \([Pa\cdot s]\),
\(\Phi_S\) - ułamek objętościowy cząstek stałych \([-]\).
Model Einsteina - wzór - jak stosować w praktyce?