Model Einsteina- Roscoe wyrażony jest wzorem:
\(\eta=\eta_o\left(1-af\right)^{-n}\)
gdzie:
\(\eta\) - lepkość zawiesiny \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_o\) - lepkość cieczy \([Pa\cdot s]\),
\(f\) - udział fazy stałej w cieczy \([\%]\),
\(a\) - odwrotność maksymalnego współczynnika udziału fazy stałej \([-]\),
\(n\) - stała zależna od geometrii cząsteczek (dla cząsteczek sferycznych przyjmuje wartość 2,5) \([-]\).
\(\eta=\eta_o\left(1-af\right)^{-n}\)
gdzie:
\(\eta\) - lepkość zawiesiny \([Pa\cdot s]\),
\(\eta_o\) - lepkość cieczy \([Pa\cdot s]\),
\(f\) - udział fazy stałej w cieczy \([\%]\),
\(a\) - odwrotność maksymalnego współczynnika udziału fazy stałej \([-]\),
\(n\) - stała zależna od geometrii cząsteczek (dla cząsteczek sferycznych przyjmuje wartość 2,5) \([-]\).
Model Einsteina- Roscoe - wzór - jak stosować w praktyce?