Równanie Roscoe'a wyrażone jest wzorem:
\(\eta_R=\left(1-R\Phi_S\right)^{-n}\)
\(\eta_R=\left(1-R\Phi_S\right)^{-n}\)
gdzie:
\(\eta_R\) - lepkość \([Pa\cdot s]\),
\(R\) - parametr określony doświadczalnie (dla cząstek porównywalnych przyjmuje on wartość 1,35, dla cząstek o różnym kształcie wartość 2,5),
\(\Phi_S\) - ułamek objętościowy cząstek stałych \([-]\),
\(n\) - parametr określony doświadczalnie (dla cząstek porównywalnych przyjmuje wartość 1, dla cząstek o różnym kształcie wartość 2,5).
\(\eta_R\) - lepkość \([Pa\cdot s]\),
\(R\) - parametr określony doświadczalnie (dla cząstek porównywalnych przyjmuje on wartość 1,35, dla cząstek o różnym kształcie wartość 2,5),
\(\Phi_S\) - ułamek objętościowy cząstek stałych \([-]\),
\(n\) - parametr określony doświadczalnie (dla cząstek porównywalnych przyjmuje wartość 1, dla cząstek o różnym kształcie wartość 2,5).
Równanie Roscoe'a - wzór - jak stosować w praktyce?