Wzór na siłę styczną hamującą przepływ w wyniku tarcia wewnętrznego płynu ma postać:
\(F_r=2\pi rH\tau_r=2\pi \eta Hr^2\cfrac{d\omega}{dr}\)
\(F_r=2\pi rH\tau_r=2\pi \eta Hr^2\cfrac{d\omega}{dr}\)
gdzie:
\(F_r\) - siła styczna \([N]\),
\(H\) - wysokość warstewki płynu \([m]\),
\(\tau_r\) - naprężenie styczne w odległości \(r\) od osi obrotów \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\eta\) - lepkość dynamiczna płynu newtonowskiego \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(r\) - odległość od osi obrotów \([m]\),
\(\omega\) - prędkość kątowa \([\cfrac{rad}{s}]\).
\(F_r\) - siła styczna \([N]\),
\(H\) - wysokość warstewki płynu \([m]\),
\(\tau_r\) - naprężenie styczne w odległości \(r\) od osi obrotów \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\eta\) - lepkość dynamiczna płynu newtonowskiego \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\),
\(r\) - odległość od osi obrotów \([m]\),
\(\omega\) - prędkość kątowa \([\cfrac{rad}{s}]\).
Wzór na siłę styczną - jak stosować w praktyce?