Wzór na ilość pary grzejnej doprowadzanej w jednostce czasu do komory grzejnej wyparki ma postać:
\(G=W\cfrac{r_W}{r_G}\)
\(G=W\cfrac{r_W}{r_G}\)
gdzie:
\(G\) - ilość pary grzejnej doprowadzanej w jednostce czasu do komory grzejnej wyparki \([\cfrac{kg}{s}]\),
\(W\) - ilość wody odparowanej w jednostce czasu \([\cfrac{kg}{s}]\),
\(r_W\) - ciepło parowania 1 kg wody w temperaturze wrzenia \([\cfrac{J}{kg}]\),
\(r_G\) - ciepło skraplania 1 kg pary grzejnej w temperaturze pary \([\cfrac{J}{kg}]\).
\(G\) - ilość pary grzejnej doprowadzanej w jednostce czasu do komory grzejnej wyparki \([\cfrac{kg}{s}]\),
\(W\) - ilość wody odparowanej w jednostce czasu \([\cfrac{kg}{s}]\),
\(r_W\) - ciepło parowania 1 kg wody w temperaturze wrzenia \([\cfrac{J}{kg}]\),
\(r_G\) - ciepło skraplania 1 kg pary grzejnej w temperaturze pary \([\cfrac{J}{kg}]\).
Wzór na ilość pary grzejnej doprowadzanej w jednostce czasu do komory grzejnej wyparki - jak stosować w praktyce?