Wzór na rzeczywistą powierzchnię przekroju poprzecznego próbki w chwili x ma postać:
\(S_x=S_o\cfrac{l_o}{l_x}\)
\(S_x=S_o\cfrac{l_o}{l_x}\)
gdzie:
\(S_x\) - rzeczywista powierzchnia przekroju poprzecznego próbki w chwili x \([m^2]\),
\(S_o\) - początkowa powierzchnia przekroju poprzecznego \([m^2]\),
\(l_x\) - długość odcinka pomiarowego w chwili x \([m]\),
\(l_o\) - początkowa długość odcinka pomiarowego \([m]\).
\(S_x\) - rzeczywista powierzchnia przekroju poprzecznego próbki w chwili x \([m^2]\),
\(S_o\) - początkowa powierzchnia przekroju poprzecznego \([m^2]\),
\(l_x\) - długość odcinka pomiarowego w chwili x \([m]\),
\(l_o\) - początkowa długość odcinka pomiarowego \([m]\).
Wzór na rzeczywistą powierzchnię przekroju poprzecznego próbki w chwili x - jak stosować w praktyce?