Mianem miejskiej wyspy ciepła określa się tereny zabudowane, w których zaznacza się wyraźnie wyższa temperatura, w stosunku do otaczających ją terenów niezabudowanych lub mniej zabudowanych.
Jest to swoisty mikroklimat tworzący się głównie w centrach miast silnie zurbanizowanych, gdzie swobodny przepływ powietrza jest bardzo utrudniony przez gęstą zabudowę. Dodatkowo ulice pokryte asfaltem, chodniki i materiał wchodzący w skład budynków są materiałami, które w znacznym stopniu pochłaniają promieniowanie słoneczne, a w nocy je oddają do atmosfery. W mieście jest cieplej, tworzy się układ niskiego ciśnienia, na obrzeżach zaś jest zimniej więc jest tam wyż i tworzy się „bryza miejska” – wiatr wieje od obrzeży do centrum miasta (od wyżu do niżu).
Ponadto wiele budynków przemysłowych oraz gospodarczych, używanych pojazdów emituje do atmosfery dużo energii a wraz z nimi również zanieczyszczeń, które ograniczają swobodną wymianę powietrza.
Miejska wyspa ciepła
Może Ci się przydać:
Zobacz również
- Masy powietrza
- Procesy glebotwórcze
- Rozmieszczenie ludności Australii
- Funkcje i dysfunkcje turystyki
- Ruralizacja miasta
- Dom pasywny
- Kontrurbanizacja
- Aglutynacja
- Rozmieszczenie uprawy wybranych...
- Przemysł zaawansowanych technologii
- Linia zmiany daty
- Czynniki glebotwórcze
- Megalopolis
- Klimaty strefowe i astrefowe - cechy
- Rozmieszczenie hodowli wybranych...