Nizina jest równinną lub lekko pofalowaną formą uksztaltowania terenu osiągającą wysokość oscylującą między 0 a 300 metrów n.p.m. Dodatkowo nie występują na niej znaczne różnice wysokościowe między poszczególnymi punktami (małe różnice w wysokości bezwzględnej).
Rzeki obecne na takim terenie wolno płyną i mają szerokie koryta.
W Polsce charakter nizinnego krajobrazu występuje w środkowej części między pojezierzami na północy, a wyżynami i górami na południu i zajmuje on ponad 90% powierzchni całego kraju. Wyszczególniono 5 głównych nizin: Północnopodlaska, Polesie, Mazowiecka, Południowo-Wielkopolska, Śląska.
Na obszarze nizin występuje gęsta sieć osadnicza liczne miasta i wsie, mimo iż dużą część obszaru zajmują lasy i grunty orne.
Nizina Północnopodlaska jest położona w północno-wschodniej części Polski. W jej obrębie znajdują się miasta Białystok, Bielsk Podlaski, Łapy, Hajnówka, Zambrów. Jej teren jest mało przekształcony przez człowieka. Można tu spotkać pierwotne krajobrazy Puszczy Białowieskiej czy Knyszyńskiej porastające wschodnią część Niziny. W części północno-zachodniej zalegają sporych rozmiarów tereny bagienne.
Polesie znajduje się w dolinie Prypeci i Bugu. Główne miejscowości leżące na tym obszarze to Brześć, Pińsk, Mozyrz, Homel, Czernihów. Teren jest gównie równinny, lecz nieodłączną częścią krajobrazu są płytkie jeziora i bagna, na których wykształciły się liczne torfowiska. Jest ich tu bardzo dużo ze względu na wysoki poziom wód gruntowych, które zalegają płytko pod powierzchnią. Skutkuje to zbieraniem się wód na powierzchni. Tak wyjątkowy krajobraz był powodem, dla którego utworzono tu Poleski Park Narodowy w 1990 roku. W południowej części teren jest zbudowany ze skał osadowych – margli i granitów i jest on nieco wyżej położony. Występowanie tego rodzaju skał umożliwiło powstanie w tym miejscu kamieniołomów.
Nizina Mazowiecka leży w środowej części Nizin Środkowopolskich. Jest równinnym terenem poprzecinanym doliną Wisły oraz dolinami jej dopływów. Rzeki mają znaczne rozmiary dlatego ich przepływ jest spokojny i powolny, a to sprzyja ich meandrowaniu. Zakola z biegiem czasu są pogłębiane do momentu, aż rzeka w końcu sama wróci do pierwotnego biegu pozostawiając stworzone zakole. W ten sposób powstają starorzecza. Miejscami pojawiają się drobne pofałdowane wzniesienia terenu otoczone dolinami rzek – są to wysoczyzny. Można również wyróżnić wklęsłą formę terenu jaką jest Kotlina Warszawska. Pośrodku niej zalegają usypane z piasku wydmy (Puszcza Kampinoska, Kurpiowska). Nizina Mazowiecka była pokryta lodowcem i na jej terenie również było bardzo dużo elementów charakterystycznych dla rzeźby młodoglacjalnej, jednak dzięki temu, że stąd lodowiec ustąpił wcześniej formy te zostały zniszczone przez procesy denudacji i erozji. Szczególnie intensywne były na północy niziny, gdzie praktycznie już nie ma śladów po dawnym zlodowaceniu. Obszar południowy jest znacznie bardziej pofalowany i występują tam większe deniwelacje terenu i różnice wysokości względnych. Wymienić tu należy Wysoczyznę Rawską, czy Wzniesienia Łódzkie, które są wzniesieniami morenowymi.
Geologicznie podłoże budują piaski, żwiry, gliny. Gleby w tej części Polski nie są szczególnie dobre, gdyż przeważają bielice. Mimo to jednak jest tu bardzo dużo terenów uprawnych i osiągają one znaczne rozmiary. Teren odznacza się wysoką urbanizacją, głównie dzięki aglomeracji Warszawskiej, która rozwinęła się wokół stolicy kraju – Warszawy. Inne większe miasta to Płock, Otwock, Pruszków, Piaseczno, Wołomin, Legionowo.
Nizina Wielkopolska jest położona w zachodniej części Polski. W krajobrazie wyraźnie zaznaczają się silnie zdenudowane wysoczyzny będące pozostałością po zlodowaceniu. Dzięki temu jest to teren równinny bez większych wzniesień, czy deniwelacji terenu. Jedynym wyżej wyniesionym miejscem jest Wał Trzebnicki będący książkowym przykładem moreny czołowej. Jego wysokość sięga do 250 metrów n.p.m.
Obecne tu miasta są niewielkie i rozmieszczone w miarę równomiernie. Największe znaczenie mają Poznań, Konin, Kalisz, Leszno, Ostrów Wielkopolski, Sieradz.
W okolicy Turka i Bełchatowa w podłożu zalegają pokłady węgla brunatnego, który jest aktywnie eksploatowany. Ze względu na specyfikę tej kopaliny elektrownie opalane tym surowcem wybudowano w niedalekiej odległości od kopalni.
Dalej na zachód znajduje się Nizina Śląska. Jest położona w południowo – zachodniej części kraju. Słabo urozmaicone rozległe równiny zajmują praktycznie całą nizinę. Występuje tu rzeźba staroglacjalna co oznacza, że formy polodowcowe uległy znacznemu zniszczeniu przez procesy niszczenia. Widoczne pozostały liczne zerodowane ozy i kemy oraz ostańce wzgórz morenowych, które reprezentują Wzgórza Trzebnickie.
W jej obszarze leży Wrocław, Opole, Nysa, Brzegi, Kędzierzyn – Koźle.
Niziny Polski Wasze opinie