Systematyka gleb FAO/WBR

Systematyka gleb to Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata – World Reference Base for Soil Resources – WBR.
Wydzielone zostały w nich 32 główne grupy glebowe. Ich podział jest zależny od poziomów diagnostycznych, nazywanych właściwościami lub cechami. Zależą one od procesów glebotwórczych, bez brania pod uwagę czynników klimatycznych. Ich pierwsza analiza powinna dać się dokonać w terenie, lecz finalne ich sklasyfikowanie może się odbywać jedynie w warunkach laboratoryjnych. 

Główne grupy gleb to Histosols, Anthrosols, Technosols, Cryosols, Leptosols, Solonetz, Vertisols, Solonkchaks, Gleysols, Andosols, Podzols, Pinthosols, Nitisols, Ferrasols, Planosols, Stagnosols, Chernozems, Kastanozems, Phaeozems, Umbrisols, Durisols, Gypsisols, Calcisols, Retisols, Acrisols, Luvisols, Cambisols, Arenosols, Fluvisols, Regosols. 
Pierwsza główna grupa (Histosols) ma grubą warstwę organiczną, dzięki czemu gleby są żyzne.
Dwie kolejne, czyli , Anthrosols i Technosols są silnie przekształcone przez człowieka, po długiej i intensywnej uprawie rolnej i z dużą ilością antropogenicznych artefaktów. 
Kolejne stanowią gleby, w których jest ograniczony wzrost korzeni. Są to Cryosols, Leptosols, Solonetz, Vertisols, Solonkchaks. W Cryosolsach jest to spowodowane obecnością wieloletniej zmarzliny, w Leptosolsach fazą rozwoju, gdyż są to gleby dopiero tworzące się, w Solonetzach występuje zasadowe pH i mają dużą ilość sodu. Vertisolse są bogate w składniki ilaste, co powoduje ich rozmiękanie podczas okresu wilgotnego i twardnienie z pękanie w okresach suszy, w Solonchaksach pozostaje duża ilość soli z wyparowania.
Grupy Gleysols, Andosols, Podzols, Pinthosols, Nitisols, Ferrasols, Planosols, Stagnosols zawierają duże ilości związków glinu i żelaza. 
Kolejne Chernozems, Kastanozems, Phaeozems, Umbrisols mają bardzo miąższy poziom materii organicznej w ich wierzchniej warstwie, co decyduje o ich urodzajności. 
W grupie Durisols następuje akumulacja i scementowanie wtórną krzemionką. W grupie Gypsiols akumulują się wtórne gipsy, natomiast w Calsicols wtórne węglany. 
W kolejnych grupach głównych nagromadzony jest ił w warstwie podpowierzchniowej. 
Ostatnie cztery to gleby niewykształcone lub słabowykształcone. 

Poziomy diagnostyczne to efekty procesów glebotwórczych. Można wymienić następujące poziomy diagnostyczne:  Anthraquic, Argic, Calcic, Cambic, Chernic, Cryic, Duric, Ferralic, Ferric, Folic, Fragic, Fulvic, Gypsic, Histic, Hortic, Hydragric, Irragric, Melanic, Mollic, Natric, Nitic, Petrocalcic, Petroduric, Petrogypsic, Petroplinthic, Pisoplinthic, Plaggic, Plinthic, Pretic, Protovertic, Salic, Sombric, Spodic, Terric, Thionic, Umbric, Vertic.