Wyróżnia się trzy rodzaje gleb: piaszczyste, gliniaste i gliniasto-piaszczyste.
Gleby piaszczyste są lekkie. Ich łatwa przepuszczalność warunkuje słabe magazynowanie składników odżywczych i szybkie wysychanie i równie szybkie nagrzewanie. Rośliny, które mają szanse na nich wyrosnąć są mało wymagające i potrafią przetrwać w warunkach suszy. Można do nich zaliczyć sosny, kosodrzewiny, świerki i rośliny, dla których typowym środowiskiem są pustynie i półpustynie. Jeśli chodzi o ich rolniczą przydatność można ją poprawić stosując nawożenie obornika, kompostu lub próchnicy. Ma to znaczenie dla wytworzenia się lepszego poziomu próchniczego i poprawienia stosunków wodno-powietrznych.
Gleby gliniaste są ciężkie. Są bogate w składniki odżywcze, ale bardzo chłonne i słabo przepuszczalne przez co długo utrzymują wodę. Podczas długotrwałej suszy twardnieją i spękają. W związku z tym są trudne w uprawie, dlatego istnieje potrzeba ich nawożenia i odpowiedniego przygotowania, aby móc je użytkować rolniczo.
Gleby piaszczysto – gliniaste, w których przeważa piasek i gleby gliniasto-piaszczyste, w których dominuje glina są najlepsze, jeśli chodzi o uprawę roślin. Mają cechy wspólne typowe zarówno dla gleb piaszczystych jak i gliniastych, a więc są dobrze napowietrzone, bogate w składniki odżywcze, nie gromadzą wody i również nie wysychają szybko. Można je łatwo dostosowywać do wymagań konkretnych roślin.