Zielona rewolucja

Zielona rewolucja jest programem wprowadzonym w latach 60. XX wieku, który miał na celu ograniczenie głodu w Indiach oraz w krajach strefy zwrotnikowej i podzwrotnikowej Afryki, Ameryki Południowej, Azji, w tzw. Krajach Trzeciego Świata. Miało to nastąpić dzięki wprowadzeniu do rolnictwa upraw roślin, które są bardziej wydajne, np. o podwójnych ziarnach oraz zastosowaniu innych rozwiązań technologicznych niż dotychczas, np. stosowanie sztucznych nawozów, pestycydów, fungicydów, nawadnianie gruntów. Dzięki temu dąży się do zwiększenia plonów bez poszerzania areału upraw. 
Wyhodowano nowe odmiany pszenicy, kukurydzy i ryżu, które wydawały podwójnie lub nawet potrójnie większe plony, co w skali roku daje nawet o 50 milionów ton więcej niż dotychczas. Wzrost upraw nowych gatunków zbóż znacznie wzrosły w krajach rozwijających się takich jak Indie, Pakistan, Turcja, państwa Afryki Północnej, Filipiny, Tajwan, Sri Lanka. 
Plony zostały znacząco zwiększone, jednakże to nie rozwiązało problemu głodu na świecie. Żywności było więcej, ale jeśli ktoś był zbyt biedny, żeby ją kupić i nie miał własnej ziemi uprawnej nadal głodował. W państwach, w których wprowadzono Zieloną Rewolucję zostawały nadwyżki żywności, gdyż większa część społeczeństwa nadal jest zbyt biedna, żeby ją kupić, więc zaczęto ją eksportować.
Zielona Rewolucja pogłębiła dysonans społeczny między biednymi i bogatymi mieszkańcami krajów Trzeciego Świata i inwestorami, ponieważ rządy tych państw zagwarantowały finansowanie metod unowocześniania rolnictwa. Jednak pomoc tą otrzymują rolnicy, którzy mają zakupiony sprzęt rolniczy i odpowiednie chemikalia. Biednych rolników na nie nie stać, dlatego pomoc otrzymują bogaci lub ci, którzy mogą zaciągnąć kredyt. Dodatkowo wyprodukowane ziarna wymagają do wzrostu wielu środków produkowanych za granicą, takich jak pestycydy i sztuczne nawozy stworzone przez międzynarodowe firmy farmaceutyczne i chemiczne, urządzenia nawadniające, rozpylacze, suszarnie, traktory produkowane przez międzynarodowe firmy wytwórcze. Z tego względu to właśnie zagraniczne przedsiębiorstwa rolnicze decydują o tym, co będą produkować rolnicy w krajach Trzeciego Świata i za jaką cenę.