Wzór na grubość ścianki płaszcza komory grzejnej oparowej w przypadku działania ciśnienia wewnętrznego ma postać:
\(s=\cfrac{pD}{2,3\sigma_{dop}\varphi-p}+C\)
\(s=\cfrac{pD}{2,3\sigma_{dop}\varphi-p}+C\)
gdzie:
\(s\) - grubość ścianki płaszcza \([m]\),
\(p\) - ciśnienie panujące wewnątrz komory \([Pa]\),
\(D\) - średnica wewnętrzna komory \([m]\),
\(\sigma_{dop}\) - dopuszczalne naprężenie na rozrywanie \([Pa]\),
\(\varphi\) - współczynnik wytrzymałości spawu \(\varphi=0,7-0,95\) w zależności od rodzaju spawu \([-]\),
\(C\) - naddatek na korozję (C=0,001-0,004) dla aparatów wykonanych ze stali węglowej i przy korozji atmosferycznej \([m]\).
\(s\) - grubość ścianki płaszcza \([m]\),
\(p\) - ciśnienie panujące wewnątrz komory \([Pa]\),
\(D\) - średnica wewnętrzna komory \([m]\),
\(\sigma_{dop}\) - dopuszczalne naprężenie na rozrywanie \([Pa]\),
\(\varphi\) - współczynnik wytrzymałości spawu \(\varphi=0,7-0,95\) w zależności od rodzaju spawu \([-]\),
\(C\) - naddatek na korozję (C=0,001-0,004) dla aparatów wykonanych ze stali węglowej i przy korozji atmosferycznej \([m]\).
Wzór na grubość ścianki płaszcza komory grzejnej oparowej w przypadku działania ciśnienia wewnętrznego - jak stosować w praktyce?