Model Binghama wyrażony jest wzorem:
\(\tau=\tau_y+\eta_p\dot\gamma\)
\(\tau=\tau_y+\eta_p\dot\gamma\)
gdzie:
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\tau_y\) - granica płynięcia \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(\eta_p\) - lepkość plastyczna \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\).
\(\tau\) - naprężenie styczne \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\tau_y\) - granica płynięcia \([\cfrac{N}{m^2}]\),
\(\dot\gamma\) - szybkość ścinania \([\cfrac{1}{s}]\),
\(\eta_p\) - lepkość plastyczna \([\cfrac{N\cdot s}{m^2}]\).
Model Binghama - wzór - jak stosować w praktyce?